Το αστέρι του διαβόλου

[ 12 ] ματος στο στόμα της, αλλιώς θα εξαφανιζόταν. Όταν συνέβαιναν αυτά, ελάχιστοι ήξεραν το όνομα του χτίστη και έτσι ο Άντερσεν συνέχισε ακάματος να φτιάχνει αμμοκονίαμα με το πολύ ιδιαίτερο μείγμα του. Τρία χρόνια αργότερα, εκεί που δούλευε στην οικοδομή όπου είχε σημειωθεί τώραηδιαρροή νερού, έπεσε από τησκαλωσιά –αφήνοντας πίσω του μόνο διακόσιες κορόνες και μια κιθάρα– και πέρασαν άλλα εκατό χρόνια μέχρι να αρχίσουν οι χτίστες να προ­ σθέτουν και συνθετικές ίνες στα μείγματα τσιμέντου και μέχρι οι τεχνικοί ενός εργαστηρίου στο Μιλάνο να ανακαλύψουν ότι τα τεί­ χη της Ιεριχώς είχαν ισχυροποιηθεί με αίμα και τρίχες καμήλας. Το περισσότερο νερό πάντως δεν εισχώρησε στον τοίχο παρά κύλησε προς τα κάτω γλείφοντάς τον γιατί, όπως και η δειλία και η λαγνεία, το νερόβρίσκει πάντοτε το χαμηλότερο επίπεδο. Εκεί απορ­ ροφήθηκε αρχικά από το ανώμαλο, σπογγώδες μονωτικό υλικό που υπήρχε ανάμεσα στα μαδέρια, αλλά ακολούθησε κι άλλο, κι άλλο, ώσπου σύντομα η μόνωση μούλιασε σαν σφουγγάρι. Το νερό μα­ ζεύτηκε στο κάτω μέρος της, όπου μούσκεψε μια εφημερίδα με ημερομηνία 11 Ιουνίου 1898. Στην πρώτη σελίδα της έγραφε ότι η εποχή της οικοδομικής έκρηξης είχε φτάσει στο ζενίθ της και ότι λιγότερο ανθηρές μέρες περίμεναν τώρα τους ασυνείδητους, κερ­ δοσκόπους εργολάβους. Και στην τρίτη σελίδα ανέφερε ότι η αστυ­ νομία δεν είχε ακόμη κανένα στοιχείο για τη δολοφονία της νεαρής νοσοκόμας που είχε βρεθεί νεκρή από πολλαπλά χτυπήματα με μαχαίρι στο μπάνιο της την προηγούμενη εβδομάδα. Τον Μάιο ένα άλλο κορίτσι, πετσοκομμένο με παρόμοιο τρόπο, είχε βρεθεί στην όχθη του ποταμούΆκερ, αλλά η αστυνομία αρνιόταν να δηλώσει αν οι δύο υποθέσεις συνδέονταν. Από την εφημερίδα το νερό πέρασε ανάμεσα από τα μαδέρια