Ασημένια φτερά

Α Σ Η Μ Ε Ν Ι Α Φ Τ Ε Ρ Α 15 υγιής, ευτυχισμένη. Όλα όσα ευχόταν γι’ αυτήν η Φέι. Όλα όσα καθιστούσε εφικτά μια ζωή χωρίς τον Τζακ. «Μαμά, μαμά, κοίτα, κολυμπώ χωρίς μπρατσάκια!» Η Φέι χαμογέλασε και πήρε μια έκπληκτη έκφραση για να δείξει στην κόρη της πόσο μεγάλη τη θεωρούσε πια. Η Ζιλιέν κολυμπούσε στη βαθιά πλευρά της πισίνας, με κοπιαστικές κι­ νήσεις σαν σκυλάκι, αλλά χωρίς τα μπρατσάκια με στάμπα τον αρκούδο Μπάμσε, τα οποία ήταν παρατημένα στην άκρη. Η μητέρα της Φέι κοιτούσε ανήσυχη το εγγονάκι της, καθισμένη κατά το ήμισυ μόνο, για να προλάβει να ριχτεί στο νερό σε πε­ ρίπτωση ανάγκης. «Ηρέμησε, μητέρα, τα καταφέρνει». Η Φέι ήπιε άλλη μια γουλιά εσπρέσο και διαπίστωσε ότι ο καφές της κόντευε να τελειώσει. Μετάνιωσε που δεν είχε κάνει καπουτσίνο. «Επιμένει να κολυμπάει στα βαθιά» είπε η μητέρα της με μια δόση απελπισίας. «Από τη μαμά της το πήρε». «Ναι, ευχαριστώ για την πληροφορία, αλλά το ξέρω!» Η Ίνγκριντ γέλασε και η Φέι σκέφτηκε ξαφνικά –για πολλοστή φορά μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια– πόσο όμορφη ήταν η μητέρα της. Παρά τα όσα είχε τραβήξει στη ζωή της. Οι μόνοι που γνώριζαν ότι η Ίνγκριντ και η Ζιλιέν ζούσαν ήταν η Φέι και η Σέρστιν. Για τον υπόλοιπο κόσμο ήταν και οι δύο νεκρές. Η Ζιλιέν δολοφονημένη από τον πατέρα της, ένα έγκλημα για το οποίο ο Τζακ εξέτιε τώρα ποινή ισόβιας φυλάκισης στη Σουηδία. Είχε φτάσει πολύ κοντά στο να συντρίψει τη Φέι. Η αγάπη της γι’ αυτόν την είχε μετατρέψει σε θύμα. Αλλά στο τέλος αυτός ήταν που βρέθηκε πίσω από τα κάγκελα. Η Φέι πήγε εκεί όπου ήταν η μητέρα της και κάθισε δίπλα της