Ασημένια φτερά

C A M I L L A L A C K B E R G 22 συνέχισε να κοιτάζει ήρεμα το ζευγάρι. Έφερε το ποτήρι με το ποτό της, ένα ουίσκι σάουερ, στο στόμα. Κάποτε ήταν κι αυτή το ίδιο ερωτευμένη. Αλλά ο έρωτάς της την είχε οδηγήσει σε ασφυ­ κτική κατάσταση, την είχε κάνει μια άβουλη μάζα σ’ ένα χρυσό κλουβί. Οι σκέψεις της διακόπηκαν όταν η νεαρή γυναίκα ήρθε κοντά της. «Εγώ κι ο άντρας μου αναρωτιόμαστε αν θα ήθελες να πάρεις ένα ποτό μαζί μας» είπε στ’ αγγλικά. «Δεν φαίνεται να χρειάζεστε παρέα» είπε η Φέι διασκεδάζο­ ντάς το. «Τη δική σου παρέα θέλουμε. Είσαι πολύ όμορφη». Την έλεγαν Φραντσέσκα, ήταν γεννημένη στο Πόρτο Αλέγκρε, στη βραζιλιάνικη ακτή του Ατλαντικού, εργαζόταν ως μοντέλο και ζωγράφιζε πίνακες. Εκείνος λεγόταν Ματέο, η οικογένειά του είχε μια αυτοκρατορία ξενοδοχείων και ρεστοράν, ζωγράφιζε κι αυτός, αλλά όχι εξίσου καλά με τη Φραντσέσκα, όπως ομολόγη­ σε ο ίδιος μ’ ένα ντροπαλό χαμόγελο. Ήταν φιλικοί, ευγενικοί και την έκαναν να γελάει. Η όρεξή τους για ζωή και η ανεμελιά τους ήταν μεταδοτικές. Η Φέι παρασύρθηκε και ήπιε άλλα δύο ποτά. Τη συνεπήραν η ομορφιά, τα νιάτα και ο έρωτάς τους, χωρίς ωστόσο να ζηλεύει. Δεν της έλειπε άντρας. Ήθελε να ελέγχει η ίδια τη ζωή της χωρίς να λαμβάνει υπόψη της και άλλους. Αλλά της άρεσε πολύ να βλέπει αυτούς τους δύο μαζί. Έπειτα από μία ώρα ο Ματέο ζήτησε συγγνώμη και κατευ­ θύνθηκε προς την τουαλέτα. «Θα φύγουμε μετά» είπε η Φραντσέσκα. «Κι εγώ, αύριο επιστρέφω σπίτι μου». «Θέλεις να έρθεις μαζί μας για λίγο και να συνεχίσουμε τη βραδιά;»