Ασημένια φτερά

C A M I L L A L A C K B E R G 18 Η Σέρστιν δεν σήκωσε το βλέμμα, μια βαθιά ρυτίδα ανάμεσα στα φρύδια της φανέρωνε ανησυχία. «Όλα εντάξει, Σέρστιν;» Η Φέι δρασκέλισε μέσα στο δωμάτιο και άφησε κάτω τη βα­ λίτσα. «Δεν ξέρω…» έκανε η Σέρστιν αργόσυρτα χωρίς να σηκώσει τα μάτια της από την οθόνη. «Με κάνεις και ανησυχώ τώρα, υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τις νέες μετοχές; Ή μήπως με την επέκταση στις ΗΠΑ;» Η Σέρστιν κούνησε το κεφάλι. «Δεν ξέρω ακόμη». «Πρέπει ν’ ανησυχώ;» Η Σέρστιν καθυστέρησε ν’ απαντήσει. «Όχι… όχι ακόμη». Ακούστηκε η κόρνα ενός αυτοκινήτου απέξω και η Σέρστιν έγνεψε προς την εξώπορτα. «Πήγαινε τώρα. Τακτοποίησε τη δουλειά στη Ρώμη. Και μι­ λάμε μετά». «Μα…» «Σίγουρα δεν είναι τίποτα». Η Σέρστιν χαμογέλασε καθησυχαστικά, αλλά καθώς η Φέι πήγαινε προς τη βαριά ξύλινη πόρτα είχε την αίσθηση ότι κάτι συνέβαινε, κάτι απειλητικό, και δεν μπορούσε να το βγάλει από το μυαλό της. Αλλά ό,τι πρόβλημα κι αν ήταν θα το έλυνε. Έπρε­ πε να το λύσει. Όπως πάντα. Μπήκε και κάθισε στη λιμουζίνα, έκανε νόημα στον οδηγό να ξεκινήσει και άνοιξε το μικρό μπουκάλι σαμπάνιας που την πε­ ρίμενε. Κι ενώ το αυτοκίνητο κατευθυνόταν προς τη Ρώμη, η Φέι δοκίμασε σκεφτική λίγη σαμπάνια από το ποτήρι της.