Αρχίζουμε από το τέλος

C H R I S W H I T A K E R 10 «Είδα τη Σταρ» είπε η Μάρθα. «Μπροστά, με τον πατέρα της. Έκλαιγε». Σταρ Ράντλεϊ, η αδελφή του χαμένου κοριτσιού. Η καλύτερη φίλη της Μάρθας. Ήταν κλειστή παρέα. Μόνο ένας έλειπε. «Πού είναι ο Βίνσεντ;» τον ρώτησε. «Μπορεί να είναι στην άλλη μεριά». Ο Γουόκ και ο Βίνσεντ ήταν σαν αδέλφια. Στα εννιά τους χρόνια έκοψαν τις παλάμες τους, τις ένωσαν μεταξύ τους και πήραν όρκο φιλίας. Δεν είπαν τίποτε άλλο, απλώς κοίταζαν κάτω, πέρασαν την οδό Σάνσετ, το δέντρο των ευχών, αθλητικά παπούτσια να παρα- μερίζουν φύλλα. Ο Γουόκ ήταν απόλυτα συγκεντρωμένος, παρ’ όλα αυτά κόντεψε να μην το προσέξει. Δέκα βήματα από την Καμπρίλο, Πολιτειακή Οδός 1, χίλια χιλιόμετρα καλιφορνέζικης παραλίας. Σταμάτησε επιτόπου, μετά σήκωσε το κεφάλι και είδε τη γραμμή να προχωρεί χωρίς αυτόν. Κάθισε στις φτέρνες. Το παπούτσι ήταν μικρό. Κόκκινο και λευκό δέρμα. Χρυσή αγκράφα. Ένα αμάξι στον δρόμο έκοψε ταχύτητα πλησιάζοντας, οι προ- βολείς ακολούθησαν την καμπύλη της στροφής μέχρι που τον βρήκαν. Και τότε την είδε. Πήρε μια ανάσα και σήκωσε το χέρι του.