Αρχίζουμε από το τέλος

Α Ρ Χ Ι Ζ Ο Υ Μ Ε Α Π Ο Τ Ο Τ Ε Λ Ο Σ 21 « Άγρια πρέπει να ’ναι η θύελλα ». * «Ακριβώς». «Το διαβάζει ακόμη αυτό στον Ρόμπιν». Η Ντάτσες κάθισε, σταύρωσε τα πόδια, έτριψε τους μυς της, το αθλητικό παπούτσι της χαλαρό και φθαρμένο. «Είναι αυτή η δική μου θύελλα, Γουόκ;» Ο Γουόκ ήπιε λίγο καφέ, σαν να αναζητούσε απάντηση σε ένα αναπάντητο ερώτημα. «Εμένα μου αρέσει το Ντάτσες». «Δοκίμασέ το για λίγο. Αν ήμουν αγόρι, θα ήταν σαν να με έβγαζαν Σου». ** Έγειρε πίσω το κεφάλι της και κοίταξε τα φώτα που τρεμόπαιζαν. «Θέλει να πεθάνει». «Όχι. Δεν πρέπει να σκέφτεσαι τέτοια πράγματα». «Δεν μπορώ να αποφασίσω αν η αυτοκτονία είναι η πιο ιδιο- τελής ή η πιο ανιδιοτελής πράξη». Στις έξι μια νοσοκόμα την πήγε στον θάλαμο. Η Σταρ στο κρεβάτι, μια σκιά ανθρώπου, κι ακόμα περισσό- τερο μια σκιά μητέρας. «Η Δούκισσα *** του Κέιπ Χέιβεν». Το χαμόγελό της υπήρχε ακόμη αλλά αδύναμο. «Μην ανησυχείς». Η Ντάτσες την κοίταζε, μετά η Σταρ άρχισε να κλαίει και το κορίτσι διέσχισε τον θάλαμο, έβαλε το μάγουλο στο στήθος της μητέρας του κι αναρωτήθηκε πώς γινόταν να χτυπά η καρδιά της ακόμη. Έμειναν έτσι μαζί μέσα στο χάραμα, μια νέα μέρα αλλά χωρίς το φως των υποσχέσεων, γιατί η Ντάτσες ήξερε ότι οι υποσχέσεις είναι ψεύτικες. * Στίχος από το ποίημα της Έμιλι Ντίκινσον με τίτλο «“Ελπίδα” είναι εκείνο το πράγμα με τα φτερά» (Σ.τ.Μ.). ** Αναφορά στο τραγούδι του Τζόνι Κας με τίτλο «A Boy Named Sue» – «Ένα Αγόρι που το Έλεγαν Σου». Το «Σου» είναι υποκοριστικό του Σούζαν, που είναι γυναικείο όνομα (Σ.τ.Μ.). *** Duchess: Δούκισσα (Σ.τ.Μ.).