Άρτιο κατά παρέκκλιση

ΑΡΤΙΟ ΚΑΤΑ ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΗ 17 τότε που οι σαν κι εμάς παλεύανε για τη βιομηχα- νική ντομάτα και οι άλλοι, οι περσότεροι, για το βαμπάκι και για την ευρωπαϊκή επιδότηση. Τότε ήμασταν όλοι μαζί. Μετά ήταν που μας ρί- ξανε. Ουδέ κουβέντα δεν είπανε οι ηγεσίες στα υπουργεία για μας τους ντοματοπαραγωγούς. Κοί- ταξαν πρώτα τα συμφέροντα των πολλών και μας μας παράτησαν… και φαλιρίσαμε. Μετά μας έτρεχαν χίλιοι διαόλοι στις τράπεζες για χρέη! Άσ’ τα να παν. Δε θέλω ουδέ να τα θυμά- μαι· μαυρίζει ακόμη η ψυχή μ’. Αλλά τι κάθουμαι τώρα και σε λέω; Άχαρες ιστορίες. … Ναι, μωρέ, τότες! Τότε που οι χωροφυλάκοι ξε- φούσκωσαν τα λάστιχα απ’ τα τραχτέρια μας. Γαμώ- τη μου, που να μην τα σκέφτουμαι τι μ’ ανεβαίνει η πίεση! Και με τη σκέψη μοναχά χαλνιέμαι. [σημ.: Ο Θανάσης Μαντέλας, παρά το γεγονός ότι εκδή- λωνε εξαρχής τη δυσφορία για τα αποτελέσματα των απα- νωτών καταλήψεων και του αποκλεισμού της εθνικής υπό την ηγεσία της Συντονιστικής των αγροτών, χάθηκε σε ιστο- ρίες που αφορούσαν την κατάληψη της εθνικής οδού από τους αγρότες υπό την ηγεσία των Πατάκη, Μπούτα, Κοκ-