Από τη σφαγή της Χίου στην έξοδο του Μεσολογγίου

ΝΙΚΟΛΑΟΣ Α. ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ 42 στην εκτέλεση της σουλτανικής εντολής για την κατα- στροφή του νησιού και την άνευ διακρίσεως εξόντωση των πάντων, καθώς φονεύθηκαν ακόμα και μικρά παι- διά, γέροι και γυναίκες. 33 Σε αυτά συνυπολογίζουμε και την παραπλανητική υπόσχεση αμνηστίας του Καρά Αλή προς τους κατοίκους που βρίσκονταν στην ορεινή ενδοχώρα, την οποία πίστεψαν, με την παρότρυνση να επιστρέψουν στην πόλη, όπου και πραγματοποιήθηκε τελικώς η μεγάλη σφαγή ή η αιχμαλωσία τους. 34 Ολό- κληρη η Χίος έγινε πεδίο σκηνών ολοφυρμού, καθώς κυριάρχησαν αφενός οι σφαγές και οι ατιμώσεις του πληθυσμού, που μερίδα αυτού αιχμαλωτίστηκε και που- λήθηκε σε δουλαγορές της Μικράς Ασίας, και αφετέρου οι διαρπαγές περιουσιών καθώς και οι εμπρησμοί μο- νών και χωριών. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Αλέ- ξανδρου Βλαστού, οι Οθωμανοί «…έσφαζον όσους απήντων μη φειδόμενοι ούτε γένος, ούτε ηλικίαν, ούτε αυτούς τους εν τοις νοσοκομίοις ασθενείς και Λεπρούς, ανώρυττον τους τάφους διά να εύρωσι κεκρυμμένους θησαυρούς…» 35 . Στο ίδιο πνεύμα και ο Βρετανός πρε- σβευτής στην Κωνσταντινούπολη, ο οποίος σε αναφο- ρά του προς το Foreign Office ανέφερε ότι «η θηριωδία των Τούρκων εξήχθη μέχρι σημείου το οποίον ανα- γκάζει τον άνθρωπον να φρικιά» 36 . Ομοίως, ο Βρετα- νός πρόξενος στη Σμύρνη Francis Werry έγραφε προς τη μεγάλη αγγλική εταιρεία της Ανατολής Levant