Από τη σφαγή της Χίου στην έξοδο του Μεσολογγίου

ΝΙΚΟΛΑΟΣ Α. ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ 38 ήρχησεν η διαίρεσις μεταξύ αυτών · και ο μεν Μπουρ- νιάς δεν ανεγνώριζε τον Λυκούργον ως αρχηγόν · ο δε Λυκούργος μετεχειρίζετο τους Χίους ως κατακε- κτημένους, και τους εζήτει χρήματα. Οι δε πρόκριτοι, αντί να λάβωσι μέρος ενεργόν εις την επανάστασιν, να καταβάλωσι προ πάντων χρήματα και να συμπρά- ξωσι παντοιοτρόπως διά την κοινήν σωτηρίαν, δεν εφρόντιζον δε άλλο τι, ειμή διά να σώση έκαστος τον εαυτόν του» 21 . Ως αναμενόμενο, η γενικότερη σύγχυση και η ανη- συχία για την πιθανή αντίδραση της Οθωμανικής Αυ- τοκρατορίας οδήγησαν τη νεοσυσταθείσα εφορεία της Χίου να ζητήσει βοήθεια από τα τρία ναυτικά νησιά, την Ύδρα, τις Σπέτσες και τα Ψαρά. Η μοναδική, ωστό- σο, υποστήριξη εκείνες τις στιγμές προήλθε μόνον από τα Ψαρά, τα οποία απέστειλαν έξι πλοία με πολεμοφό- δια, καθώς η δύναμη των δύο άλλων νησιών ήταν απασχολημένη στις ναυτικές επιχειρήσεις στο Ιόνιο πέλαγος. 22 Από την αντίπαλη πλευρά, η αντίδραση του σουλτάνου στα γεγονότα της απόβασης των Σαμίων και του ξεσηκωμού στη Χίο υπήρξε άμεση. Αρχικά διέ­ ταξε τον φόνο τριών προκρίτων ομήρων από τη Χίο που βρίσκονταν στην Κωνσταντινούπολη, των Παντε- λή Ροδοκανάκη, Μιχαήλ Σκυλίτση και Θεόδωρου Ράλ- λη, καθώς και 60 περίπου εμπόρων, ενώ στη συνέχεια διέταξε τον ναύαρχο Καρά Αλή, με καταγωγή από τη