Από ήλιο σε ήλιο: Αποσπερίτης

22 Μ Α Ι Ρ Η Κ Ο Ν Τ Ζ Ο Γ Λ Ο Υ έκλεισε μέσα. Μάτι άντρα δεν έπρεπε να δει τη Δανάη, μην και την πλανέψει. Έλα όμως που μια μέρα ο Δίας, ενώ έπληττε φρικτά κι είχε και την Ήρα να του μουρμουρίζει για τις γυναικοδουλειές του, έριξε τα θεϊκά του μάτια, που εμπόδιο δεν γνώριζαν, προς το Άργος και είδε την πριγκίπισσα; Και την πόθησε, κατά το συνήθειό του δηλαδή. Καιρό δεν έχασε, μεταμορφώθηκε σε χρυσή βροχή κι από τη χαραμάδα της οροφής, απ’ όπου της έριχναν νερό και ψωμί, έπεσε στον κόρφο της. Αγαπήθηκαν, κι εννιά μήνες μετά η βασιλοπούλα γέννησε ένα αγόρι. Σαν το ’μαθε ο πατέρας της σκιάχτηκε, αλίμονο!, ο χρησμός θα επαληθευόταν! Αυτός έπρεπε να απαλλαγεί από το νεογέννητο κι ας αποφάσιζε ο Δίας αν ήθελε να ζήσει ο γιος του ή όχι. Και χωρίς δισταγμό διέταξε να φτιάξουν ένα σεντούκι που δεν θα βούλιαζε, έκλεισε μέσα μάνα και παιδί, τους φούνταρε στη θάλασσα. Τρεις μέρες και τρεις νύχτες τα κύματα του πελάγου ταξίδεψαν τη Δανάη και τον γιο της … … για τον γιο της όλο το νησί μιλούσε πριν γεννηθεί ακόμη. Επειδή ήταν δικός της. Ο καρπός ενός έρωτα που δεν έπρεπε να συμβεί γιατί αυτή, η κόρη του «Λωλοκούτρη» είχε τολμήσει να σηκώσει τα μάτια σ’ ένα παλικάρι ανώτε­ ρό της και, κοίτα να δεις την άτιμη, να τον κάνει να την αγαπήσει τρελά.