Από ήλιο σε ήλιο: Αποσπερίτης

33 A ΠΟ Η Λ Ι Ο Σ Ε Η Λ Ι Ο : Α ΠΟ Σ Π Ε Ρ Ι Τ Η Σ Πηγές έβγαζαν κρυστάλλινα νερά, στάρι χρυσό και κριθά- ρι χοντροκέφαλο φύτρωναν στους μικροσκοπικούς κάμπους, αρνιά παχιά και κατσίκια γοργοπόδαρα βοσκούσαν στις πλαγιές των λόφων, έδιναν γάλα άφθονο και μαλλί πρώτης ποιότητας. Αμπέλια σγουρόφυλλα έβγαζαν κρασί σκέτο νέκταρ και τα ψάρια πηδούσαν στις ακτές, παρακαλούσαν σχεδόν να τα πιά- σουν. Ο κόσμος ήταν χαρούμενος και φιλόξενος, δούλευαν πολύ μα και χαίρονταν άλλο τόσο, αγαπιούνταν στις ακρογια- λιές και γεννούσαν πολλά παιδιά. Έμπαιναν οι άντρες στα καράβια τα φορτωμένα με τους θησαυρούς της γης, έβαναν πάνω και τα περίφημα υφάσματα που ύφαιναν με περισσή δεξιοτεχνία οι όμορφες κυράδες, έβαναν και τα λεπτεπίλεπτα πανέρια τους, πρόσθεταν και τα πήλινα που ’φτιαχναν μάστο- ρες γοργοδάχτυλοι και τα ταξίδευαν μακριά, τα μοσχοπουλού- σαν κι έφερναν πλούτη στο νησί. Μέχρι που κάποτε στη Σέριφο βασίλεψε ο Πολυδέκτης και κυβέρνησε με αλύγιστη απανθρωπιά. Ο Πολυδέκτης που δεν χόρταινε να μαζεύει πλούτη και γυναίκες, ούτε λυπόταν να κόβει κεφάλια, ειδικά όσων έλεγαν λόγια εναντίον του. Τούτος ο τύραννος είχε ανοίξει και κάτι τρύπες στη γη μέσα. Έτσι τον είχε συμβουλέψει μια μάντισσα που φιλο- ξενούσε στο παλάτι του, ήξερε πως κανείς δεν τον αγαπού- σε και ήθελε να γνωρίζει τα μελλούμενα μπας και προλά- βαινε κανένα κακό. «Χρυσάφι, αφέντη!» είχε πει η ξεδο- ντιάρα μάγισσα. «Βάνε τους να σκάψουν, να γιομίσεις χρυ- σάφι!» Είχε βάλει λοιπόν τους χαρούμενους νησιώτες που δεν χόρ- ταιναν ήλιο, καθαρό αέρα και απέραντη θάλασσα, τους είχε