Από ήλιο σε ήλιο: Αποσπερίτης

30 Μ Α Ι Ρ Η Κ Ο Ν Τ Ζ Ο Γ Λ Ο Υ Μιάμιση ώρα αργότερα η συζήτηση είχε ολοκληρωθεί. Και οι δυο πλευρές είχαν κάνει συμβιβασμούς. Τώρα, με το μελάνι της υπογραφής νωπό ακόμη πάνω στο χαρτί, το πολυμήχανο μυαλό του επεξεργαζόταν μια ιδέα. Για να ισοφαρίσει την ήττα του –έτσι τη θεωρούσε αφού δεν είχαν συμφωνήσει στο ποσοστό που υπολόγιζε– θα έπρεπε να τους κλέβει παραπάνω απ’ όσο είχε αρχικά υπολογίσει, για να φτάσει στο ζητούμενο κέρδος. Τον τρόπο ακόμη δεν τον είχε βρει, σίγουρα πάντως θα έπρεπε να συστήσει μια ολιγομελή ομάδα έμπιστων με τους οποίους θα είχε στενή συνεργασία. Η εταιρεία, ως όφειλε για το συμφέρον της, θα όριζε διευθυντή και θα έστελνε κάποιους ανθρώπους-κλειδιά για να βοηθήσουν τον νέο συνεργάτη τους, δηλαδή για να τον ελέγχουν. Τους συγκε­ κριμένους, τους απεσταλμένους της εταιρείας δηλαδή, θα ήταν δύσκολο να τους προσεταιριστεί, τα συμφέροντά τους βρίσκονταν στη μητρική εταιρεία, δεν θα την πρόδιδαν εύκολα. Όχι γιατί ήταν υπεράνω αλλά γιατί εκείνος δεν μπορούσε να τους προσφέρει πολλά και να τους δελεάσει. Όχι από την αρχή. Ανθρώπους εμπιστοσύνης για να τους ρίξει από την πρώτη στιγμή στη δουλειά δεν είχε. Θα έπρεπε να δημιουρ­ γήσει μια αυλή με κάποιους που θα επέλεγε και θα ορκίζο­ νταν στο όνομά του. Όταν θα ήταν σίγουρος για εκείνους θα κατηγορούσε τον διευθυντή της εταιρείας για κλοπή –το ’χε ξανακάνει κι έπιανε πάντα– και θα τον έδιωχνε. Έτσι, σιγά σιγά θα τοποθετούσε τους δικούς του ανθρώπους σε όλες τις καίριες θέσεις. Θα έπρεπε να είναι προσεκτικός,