Από δρυ παλιά κι από πέτρα

21 A ΠΟ Δ Ρ Υ Π Α Λ Ι Α Κ Ι Α ΠΟ Π Ε Τ Ρ Α Αντίθετα, μια εικόνα είναι για μένα ο Φώτης μας. Ήρθε στον κόσμο μόλις την επόμενη χρονιά, τυλιγμένος με φως. «Έφερε μαζί τη λάμψη του», μου είπε η Ευρύκλεια, όταν μου ανακοίνωσε το νέο. Προσπαθούσα να φανταστώ πώς μπορεί να είναι ένα μωρό που «φέρνει μαζί τη λάμψη του», μέχρι που τον πρωτοείδα. «Λοιπόν; Πώς σου φαίνεται ο νέος σου αδελφός;» με ρώτησε η μητέρα μου. Δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια από πάνω του. «Λευκός», μίλησα τελικά, «λαμπερός. Τόσο φωτεινός!» Χάρη στη φωτεινότητά του πήρε το όνομαΦώτης. «Για να μείνει φωτεινός σε όλη του τη ζωή και να μας φωτίζει όλους μας», εξήγησε στο πλήθος ο νονός του στα βαφτίσια του. ΟΦώτης μας γεννήθηκε με το χαμόγελο, χωρίς κραυγές και δά­ κρυα. Ένα ήσυχο, ευχαριστημένο, φασκιωμένο δεματάκι στην αγκα­ λιά της μάνας του, έτσι ξεκίνησε τη ζωή του. Όλοι συμφώνησαν πως ήταν καλός οιωνός. Πως ο αδελφός μου αυτός θα φέρνει μόνο ευτυ­ χία. Κι είναι αλήθεια πως μας χάρισε πολύ φως και πολλή χαρά, όλα απλόχερα, δυστυχώς όμως όχι αστείρευτα. Ο πατέρας μου είχε άλλον τρόπο, δικό του, να διδάσκει τα παι­ διά του. «Άγγιξε το μαγουλάκι του μωρού με το δάχτυλό σου απαλά», με προέτρεψε. «Τι νιώθεις;» «Είναι μαλακό. Πολύ πολύ απαλό. Είναι όμορφο». «Όχι έτσι. Κλείσε τα μάτια και ξανακάν’ το. Τι νιώθεις τώρα;» «Είναι σαν... βελούδο. Είναι βελούδο!» Βελούδα, οργάντζες, λινά, χασέδες, ταφτάδες, βαμβακερά, μου­ σελίνες, ζορζέτες, ποπλίνες, μπατίστες, πικέδες, αλαντζάδες. Υφά­ σματα. Άψυχα τόπια που έπαιρναν ζωή όταν έμπαινε το πρωί στο μαγαζί του ο Καλφατζής. Υφασματέμπορος γνωστός σ’ ολόκληρη την περιοχή, δεν χόρτασε ποτέ να τα πουλάει. Όλα τα υφάσματα