Απόψε δεν έχουμε φίλους

για Πασοκάκια που πανηγύριζαν για χθες. Δεν ήταν λίγο πράμα, 48% ο αντρέας, μύριζε αλλιώτικα ο αέρας σήμερα. ο Στράτος ήταν παιδί του αντρέα, με την αφίσα του με- γάλωσε, να χαιρετάει ο αρχηγός με το ζιβάγκο, να υπόσχε- ται νίκη με το βλέμμα. Η κορίνα, η αδελφή του –μισοριξιά τη φώναζε στα κρυφά–, είχε κατουρήσει το παπούτσι του αρχηγού στην προεκλογική συγκέντρωση. εκείνη τη μέρα της κεντρικής ομιλίας, η μικρή φορούσε το βρακάκι με τις τουλίπες. την έσφιγγε το λάστιχο, αλλά δεν τόλμησε να παραπονεθεί. Έφταιγε η μαμά, που επέμενε να πιει το γάλα της πριν ξεκινήσουν. Όλοι είχαν στενοχωρηθεί που τελικά δεν ανέβηκε με τον θείο αντρέα στην εξέδρα, αλ- λά της ήρθε κατούρημα και δεν ήταν κανείς εκεί να το πει, κανείς που να τον ξέρει δηλαδή, η μαμά κι ο μπαμπάς στέ- κονταν μακριά και την κοιτούσαν με κρυφό καμάρι. κρατήθηκε, κρατήθηκε όσο μπορούσε, αλλά, όταν δε θέ- λεις,πάντα σου έρχονται. Στο τέλος δεν άντεξε,άνοιξε τα πό- δια και κατούρησε όρθια, πάνω στο καινούριο βρακί, μπορεί και να μην το καταλάβαιναν, σιγά μην το καταλάβαιναν έτσι που ήταν απασχολημένοι κι έτρεχαν πάνω κάτω, όμως πι- τσιλίστηκε το παπούτσι του θείου αντρέα, γούρι , φώναξε μία δεσποινίς και την τράβηξε μακριά, να αποφύγουν τα χειρό- τερα.Η μαμά έγινε κατακόκκινη που έπρεπε να φύγουν πριν αρχίσει η γιορτή. Δεν είχε προνοήσει να κουβαλήσει δεύτε- ρο βρακί στην τσάντα της και ο μπαμπάς ούτε που συζη- τούσε ν’ αφήσει την κεντρική ομιλία για ένα κατούρημα. 14 ΣοΦια νικοΛαΪΔου