Απόδραση από το ηφαίστειο (Ημερολόγιο εξερεύνησης)

6 «Για να το σκεφτούμε λίγο» λέω. «Βρή- καμε το ημερολόγιο, έπειτα μας ρούφηξε ο τεράστιος σωλήνας και αρχίσαμε να κατε- βαίνουμε… και να κατεβαίνουμε, άρα λογι- κά βρισκόμαστε πολύ βαθιά κάτω από την επιφάνεια του εδάφους». Αυτή πρέπει να ήταν η μεγαλύτερη τσουλήθρα όλων των εποχών. Κανονικά θα το απολάμβανα, αλλά η Κούκι ήταν αναστατωμένη και ούρλιαζε τόσο δυνατά, που όλη την ώρα έκλεινα τα αυτιά μου για να μη με ξεκουφάνει. «Μοιάζει με σπηλιά». Η αδελφή μου φωτίζει με τον φακό τα τοιχώματα. Η σπηλιά είναι τεράστια, θυμίζει μεγάλο υπόστεγο. «Θα πρέπει κάπου να υπάρχει κάποια έξοδος». Ρίχνω το φως στην οροφή, που σχηματίζει έναν θόλο σε από- σταση πέντε μέτρων πάνω από τα κεφάλια μας, έπειτα στον τοίχο μέσα από τον οποίο μας εκσφενδόνισε η τσου- λήθρα. «Κάτι βλέπω εδώ!» Χωρίς να περιμένω την αντί- δραση της Κούκι, πλησιάζω το άνοιγμα στο τέλος της τσουλήθρας και κοιτάζω αυτό που υπάρχει ακριβώς δί- πλα. Είναι ένα… πραγματικά περίεργο πράγμα. Πίσω μου ακούω τα βήματα της Κούκι. «Τι είναι αυτό;» ρωτάει. Μπροστά μου αντικρίζω ένα είδος μικρής οθόνης και ένα εξίσου μικρό πληκτρολόγιο, που έχει πάνω μό- νο αριθμούς – από το μηδέν μέχρι το εννέα. «Μοιάζει με ταμειακή μηχανή για παιδιά… αλλά πέτρινη».