Απόδραση από το ηφαίστειο (Ημερολόγιο εξερεύνησης)

Μότζο Πυκνό σκοτάδι «Βλέπεις τίποτα;» «Ούτε τη μύτη μου». «Να ανάψουμε κανένα φως;» «Τέλεια ιδέα, αδελφούλα». Βγάζω ένα βογκητό. Η ταχύτατη κατάβαση έφερε και την απότομηπροσγείωση. Δοκιμάζω να ψηλαφήσω στο σκοτάδι. «Δε βρίσκω τον σάκο μου. Όχι, περίμενε, τον βρήκα». Ανοίγω το φερ- μουάρ και ψαχουλεύω, ώσπου βρίσκω έναν φακό. «Τα- ντά, και επιτέλους…φως!» Πατάω τον διακόπτη και μια κωνική δέσμη φωτός διαπερνάει το σκοτάδι. Λίγο πιο πέρα βρίσκεται η Κούκι, καθισμένη στο έδαφος. «Έλα, πιάσε!» Πιάνει στον αέρα τον δεύτερο φακό και τον ανάβει. Μέσα στις φωτισμένες επιφάνειες διακρίνω μαύρους, βραχώδεις τοίχους. «Πού στο καλό βρισκόμαστε;» ρωτάει.