Απόδραση από το ηφαίστειο (Ημερολόγιο εξερεύνησης)

Ούτε που τη θυμόμουν πια τη χελώνα μας. «Την έλεγαν Κασσιόπη και ήταν…» «…πολύ γλυκιά!» λέει η Κούκι. Εγώ την έβρισκα κάπως βαρετή βέβαια, αλλά δεν έχει σημασία. «Ο αστερισμός της Κασσιόπης λοιπόν» λέει η Κούκι. «Εμπρός, κόψ’ τον να δούμε». Ψαχουλεύω υπάκουα στο σακίδιό μου και ξετρυπώ- νω ένα ψαλίδι. «Και το αγαπημένο σου ζώο» λέω «είναι το κοράκι. Επειδή τα κοράκια έχουν ωραίο λαμπερό φτέρωμα και είναι τόσο έξυπνα. Υπάρχει όμως τέτοιο πράγμα; Αστερισμός του Κόρακα;» «Φυσικά και υπάρχει!» Η Κούκι χτυπάει το δάχτυλό της πάνω στον αστερισμό που εικονίζεται στο κάτω αρι- στερό μέρος της εικόνας. «Μάλιστα» μουρμουρίζω. «Ευτυχώς έχω εσένα, που ξέρεις τα πάντα». «Όχι και τα πάντα» λέει, εμφανώς χαρούμενη για τον έπαινο. «Παρακάτω» τη διακόπτωαπό φόβο μην αποσπαστεί η προσοχή της. «Ποιο είναι το μέρος που μισούμε περισσότερο από οτιδήποτε;» «Το ορφανοτροφείο!» μου απαντά αμέσως. «Αλλά τέτοιος αστερισμός δεν υπάρχει σί- γουρα».