Απατεώνες στο προαύλιο (Τα μυστήρια της Πένι Πέπερ)

10 Γύρισα με προσοχή αργά αργά και κοίταξα πίσω από τον αριστερό μου ώμο. ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ είμαι άλλωστε. Και πίσω μου στεκόταν... η γυναίκα του Μια τέτοια μέρα ήταν και η σημερινή και η Ίντα ήταν άφαντη. Τη στιγμή δε που σκεφτόμουν ότι έκανε κοπάνα ανάρρωνε από τη γαστρεντερίτιδα που είχε, χτύπησε το κινητό μου. Ήταν η Ίντα. Γ Ι Α M A N T Ε Ψ Ε , Π Ο Ι Ο Σ Ε Ι Ν Α Ι Π Ι Σ Ω Σ Ο Υ ; Ε; φούρναρη! Αργκ! Παραμόνευε πίσω από την τζαμαρία με σουφρωμένα φρύδια. (Επειδή είχα εισπνεύσει την πολύτιμη μυρωδιά του κέικ της; Τι να πω!)