Η απαγωγή του Στρατηγού Κράιπε

Π Α Τ Ρ Ι Κ Λ Η Φ Ε Ρ Μ Ο Ρ 34 είχε κλείσει. Η τύχη μας, προς το παρόν, είχε εξαντληθεί. Κά- ναμε σινιάλα, ο καθένας με τη σειρά του, προς τον επανερχό- μενο βόμβο του αεροπλάνου που ξεχωρίζαμε ανά στιγμές από την άλλη πλευρά των σύννεφων που κινούνταν βιαστικά μέχρι που ο θόρυβος απομακρύνθηκε και ξέραμε ότι το αεροπλάνο επέστρεφε στο Μπρίντιζι. Το ηθικό μας βούλιαξε. Ανησυχού- σαμε πως ο θόρυβος ίσως να είχε κινητοποιήσει τη γερμανική φρουρά στην Κριτσά. Υπήρχε και ο κίνδυνος να μας προλάβει η αυγή όσο θα κατεβαίναμε. Διαλύσαμε τις φωτιές, ρίξαμε μια βιτσιά στα μουλάρια που δεν είχαν τελικά φορτίο, για να αρχίσουν να κινούνται, και, ελπίζοντας να χιονίσει για να καλυφθούν τα ίχνη μας, ξεκινή- σαμε τη μακρά και δύσκολη πορεία προς τα κάτω. Ένα λαμπρό φεγγάρι μάς έφεγγε σε όλο τον δρόμο, σαν να μας κορόιδευε. Τελικά περάσαμε κουρασμένοι μέσα από τα πουρνάρια και τις κουμαριές που έκλειναν την είσοδο της σπηλιάς που θα ήταν το σπίτι μας, την ώρα που άρχισε να χαράζει η 6 η Φεβρουαρίου 1944. Όπως ήρθαν τα πράγματα, έμεινα με τον Σάντι Ρέντελ 15 στη σπηλιά του πάνω από έναν μήνα. Η σπηλιά βρισκόταν ψηλά, κοντά σε μια βολική πηγή στα βουνά του Λασιθίου πάνω από το χωριό Τάπες στην ανατολική Κρήτη. Γεμάτη καπνό, ρεύμα- τα και υγρασία, αλλά αναπαυτική με τα κλαριά από θάμνους στρωμένα κάτω από τους σταλακτίτες, ήταν αντιπροσωπευτική διαφόρων τέτοιων λημεριών που υπάρχουν σε όλο το νησί· κά- θε τέτοιο λημέρι στεγάζει έναν λοχία ασυρματιστή, μια μικρή 15 Ο λοχαγός (και αργότερα ταγματάρχης) Α. Μ. Ρέντελ. Αργότερα διακε- κριμένος δημοσιογράφος της εφημερίδας The Times .