Η κραυγή της Τζοκόντα

10 To επόμενο πρωί ΒΙΕΝΝΗ, ΑΥΣΤΡΙΑ Ξενοδοχείο Η Όμορφη Βιέννη «Φίλιππε! Θα βγεις επιτέλους; Δεν μπορούμε να περιμέ- νουμε άλλο!» Η κυρία Σαμοθράκη ήταν ντυμένη με ζε- στά ρούχα και γύρω απ’ τον λαιμό της είχε κρεμασμένη τη φωτογραφική μηχανή. Ήταν μια τουρίστρια έτοιμη να ριχτεί στην εξερεύνηση. Και το μόνο πράγμα που τη σταματούσε ήταν ο γιος της. «Αν δε βγεις τώρα ο πατέ- ρας σου κι εγώ φεύγουμε. Πάμε στο μουσείο και δεν πρόκειται να περιμέν…» Ένας γδούπος ακούστηκε πίσω απ’ τη βαριά ξύλινη πόρτα του ξενοδοχείου, σαν ναείχε γκρεμιστεί μιαβιβλιο­ θήκη. Ούτε ένα δευτερόλεπτο δεν πέρασε κι η πόρτα ήταν πλέον ανοιχτή. Η κυρία Σαμοθράκη έριξε μια κλε- φτή ματιά πίσω απ’ τον αναμαλλιασμένο γιο της που στεκόταν στο άνοιγμα. Το γραφειάκι ήταν πεσμένο στο πάτωμα και πάνω του, περιέργως, είχε βρεθεί η καρέκλα. «Στο μουσείο είπες;» τη ρώτησε ξέπνοα ο Φίλιππος. «ΣτοΜπελβεντέρε;» Η γυναίκα ένευσε καταφατικά. «Πε-