Η κατάρα της χαμένης Ατλαντίδας

6 Μικροπαραλία Σαντορίνης Μεσάνυχ τα Ένα χέρι βγήκε ξαφνικά από τη θάλασσα. Μια κραυγή έσκισε τη νυχτερινή ησυχία! Η πανσέληνος φώτιζε με λαμπρότητα την καλντέρα της Σαντορίνης, όμως τα δέ- ντρα της ακτής έκρυβαν το φεγγάρι και το φως ήταν λιγοστό στη μικροσκοπική παραλία. Η κραυγή ξανακούστηκε, αλλά τόσο αργά το βράδυ σχεδόν κανείς δεν ήταν ξύπνιος για να την ακούσει. Ένας νεαρός άντρας ήταν στη θάλασσα και πάλευε με τα κύματα που είχαν σηκωθεί ξαφνικά, παρά τις προβλέ- ψεις των μετεωρολόγων για το αντίθετο. Κατόρθωσε να ξαναβγάλει το χέρι του στην επιφάνεια και στη συνέχεια το πρόσωπο, για να πάρει μια ανάσα. Σαν κάποιος να τον τραβούσε όμως στον βυθό απ’ τα πόδια, εξαφανίστηκε πάλι, αλλά όχι πριν προλάβει να φωνάξει σπαρακτικά: «Βοήθειαααα». Στην ακτή υπήρχαν τα πράγματά του. Μια πρόχειρα απλωμένη πετσέτα, μια μαύρη τσάντα και μια μισοκα- τεστραμμένη μεγάλη φωτογραφική μηχανή. Ήταν μια από τις καλύτερες ψηφιακές της αγοράς. Μόνο επαγ- γελματίες, και μάλιστα καλοπληρωμένοι, μπορούσαν να αποκτήσουν μια τέτοια πανάκριβη φωτογραφική μηχανή… «Βοήθειαααα!» ξανακούστηκε η φωνή του νεαρού, που είχε καταφέρει να ξαναβγεί στον αφρό. Φαινόταν