Η κατάρα της χαμένης Ατλαντίδας

11 «Έναςσπουδαίοςφωτογράφος της ιταλικής Vogue , μα- ζί με δύο μοντέλα… Για να κάνουν μια φωτογράφιση μόδας στο νησί». «Αλήθεια;» Η Νάσια αναπήδησε και παραλίγο να της πέσει η μηχανή από τα χέρια. Η μητέρα της είχε κατσου- φιάσει και κοιτούσε την Άλκηστη αυστηρά, σαν να της έλεγε με το βλέμμα: «Δεν έπρεπε να της το πεις αυτό. Ποιος ξέρει τι έχει να τραβήξει τώρα ο καημένος ο φω- τογράφος…». «Πρέπει να τον γνωρίσω!» φώναξε ενθουσιασμένο το κορίτσι. «Πρέπει να μου πει όλα τα μυστικά της τέχνης του, να με διδάξει. Ευτυχώς που μιλάω ιταλικά, δε μιλάω τέλεια βέβαια, αλλά σίγουρα θα μπορέσω να συνεννοη- θώ μαζί του. Πότε θα έρθει; Θα με αφήσει να είμαι στη φωτογράφιση; Θα θέλει να δει τις φωτογραφίες που έχω ήδη τραβήξει;» «Πάρε μια ανάσα, παιδάκι μου!» είπε γελώντας η Άλ- κηστη. «Αν δεν του γίνεις πολύφορτική, μπορεί να θελή- σει να σου μιλήσει, μπορεί να σου κάνει και κανένα πριβέ μάθημα φωτογραφίας». Η Νάσια πήρε μια ανάσα. Τελείωσε μονορούφι τον χυμό της. Τράβηξε βιαστικά δυο τρεις φωτογραφίες τον ουρανό. «Σας αφήνω, τρέχω να τους περιμένω στην εί- σοδο» είπε και άρχισε να σκαρφαλώνει δυο δυο τα σκα- λοπατάκια του βράχου. Δεν κοιτούσε καθόλου μπροστά της κι έτσι πλησιάζο- ντας στην κορυφή παραπάτησε και σκόνταψε. Ημηχανή