Η κατάρα της χαμένης Ατλαντίδας

10 γελώντας ξανά η κόρη της και απαθανάτισε τα ποτήρια με φόντο το πολύχρωμο ηλιοβασίλεμα, που είχε ήδη αρ- χίσει. Η Νάσια δεν ήθελε να γίνει φωτογράφος όταν θα με- γάλωνε. Ήταν ήδη φωτογράφος. Είχε κάνει μαθήματα στο εργαστήρι του δήμου, είχε συμμετάσχει σε μερικές εκθέσεις και το σημαντικότερο: Ήταν η φωτογράφος των Αόρατων Ρεπόρτερ. Οι ΑΟΡ (έτσι έλεγαν οι ίδιοι την ομάδα τους για συ- ντομία) ήταν μια μυστική δημοσιογραφική ομάδα που αποτελούνταν από παιδιά δημοτικού και γυμνασίου. Ο σκοπός τους ήταν να ξεσκεπάζουν σκάνδαλα που οι μεγάλοι δεν τολμούσαν να αποκαλύψουν – ή δεν μπο- ρούσαν. Όλοι διάβαζαν τους ΑΟΡ στο ίντερνετ –είχαν την πιο δημοφιλή διαδικτυακή εφημερίδα της Ελλά- δας–, αλλά κανείς δεν υποψιαζόταν ότι οι ρεπόρτερ ήταν παιδιά. Στα μάτια των μεγάλων ο Φίλιππος, η Ελέ- νη, ο Στάθης, η Μυρτώ και φυσικά η φωτογράφος Νά- σια ήταν αόρατοι, δηλαδή δεν τους έπαιρναν στα σο- βαρά, κι όταν τους έβλεπαν, δεν μπορούσαν να υπο- ψιαστούν ότι έλυναν μυστήρια – πράγμα που διευκό- λυνε το έργο των παιδιών… «Ξέρεις…» είπε διστακτικά η κυρία Άλκηστη στη Νά- σια, σαν να μην ήταν σίγουρη αν έπρεπε να το πει ή όχι. «Μπορεί να μην έχουν έρθει παιδιά, αλλά έμαθα ότι από- ψε έρχεται κάποιος που ίσως σε ενδιαφέρει…» «Ποιος;» ρώτησε η Νάσια όλο περιέργεια.