Αόρατες γυναίκες

AOΡΑΤΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ 68 χρήσης». Και οι περιοχές μεικτής χρήσης αντίκεινται στα παραδοσιακά πρότυπα σχεδιασμού, που σε πολλές χώρες χωρίζουν βάσει νόμου τις πόλεις σε περιοχές «μιας συγκεκριμένης χρήσης», όπως εμπορικής, οικιστικής ή βιομηχανικής, με τη λεγόμενη πρακτική της «ζώνωσης». Ο χωρισμός σε ζώνες χρονολογείται ως πρακτική από την Αρχαιό­ τητα (για παράδειγμα, ο καθορισμός των δραστηριοτήτων που επιτρέ­ πονταν σε κάθε πλευρά των τειχών της πόλης), ωστόσο μόνο μετά τη Βιομηχανική Επανάσταση εμφανίστηκε μια τόσο σαφής ρύθμιση του τι θα μπορούσε να χτιστεί και πού, που διαχώρισε νομικά το μέρος όπου ζεις από τον τόπο της εργασίας σου. Και με τις υπεραπλουστευ­ μένες κατηγορίες του, αυτό το είδος ζώνωσης έχει θεμελιώσει μια με­ ροληψία υπέρ των αντρών στην αστική δόμηση σε όλο τον κόσμο. Οι νόμοι περί ζώνωσης βασίζονται και δίνουν προτεραιότητα στις ανάγκες του ετεροφυλόφιλου, έγγαμου άντρα που συντηρεί οικονομικά την οικογένειά του, ο οποίος φεύγει για τη δουλειά το πρωί και επι­ στρέφει στα προάστια για να ξεκουραστεί το βράδυ. Αυτό είναι, εξηγεί η S á nchez de Madariaga, «το προσωπικό βίωμα της πλειοψηφίας των ιθυνόντων στον συγκεκριμένο τομέα», και συνεχίζει λέγοντας ότι η αντίληψη πως το σπίτι είναι κυρίως ένα μέρος για τον ελεύθερο χρόνο «εξακολουθεί να καθορίζει τις αποφάσεις περί σχεδιασμού σε όλο τον κόσμο». 41 Αλλά αν για τους ίδιους το σπίτι είναι «ένα διάλειμμα από την επί πληρωμή εργασία» και «ένα μέρος χαλάρωσης», αυτή η εικόνα απέχει πολύ από τον ρόλο που έχει το σπίτι στις ζωές των περισσότερων γυ­ ναικών. Παγκοσμίως, οι γυναίκες αναλαμβάνουν την άμισθη παροχή φροντίδας σε τριπλάσια ποσοστά σε σχέση με τους άντρες. 42 Σύμφωνα με το ΔΝΤ, αυτό μπορεί να αναλυθεί περαιτέρω σε διπλάσια ποσοστά στη φροντίδα των παιδιών και τετραπλάσια στη φροντίδα του σπιτιού. 43 Στην Κάτεμπε, μια κωμόπολη στην κεντρική Ουγκάντα, η Παγκόσμια Τράπεζα κατέγραψε πως οι γυναίκες σε ημερήσια βάση, μετά από σχε­ δόν δεκαπέντε ώρες φροντίδας του σπιτιού και των παιδιών, σε συν­ δυασμό με το τσάπισμα, την προετοιμασία του φαγητού και τη συλλογή καυσίμων και νερού, όπως ήταν αναμενόμενο, διέθεταν εντέλει ελεύ­ θερο χρόνο μισής ώρας. 44 Αντιθέτως, οι άντρες, που δαπανούσαν μία