Αόρατες γυναίκες

ΜΠΟΡΕΊ Ο ΕΚΧΙΟΝΙΣΜΌΣ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΣΕΞΙΣΤΙΚΌΣ; 59 ματα έχουν μειωθεί κατά το ήμισυ. «Οπότε το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό». Το αρχικό εκχιονιστικό πρόγραμμα της Καρλσκόγκα δεν είχε σκοπίμως σχεδιαστεί για να ωφελήσει τους άντρες εις βάρος των γυναικών. Όπως πολλά από τα παραδείγματα σε αυτό το βιβλίο, προέκυψε ως αποτέλε­ σμα ενός έμφυλου κενού δεδομένων – στην προκειμένη περίπτωση, ενός κενού στην προοπτική. Οι άντρες (ασφαλώς και ήταν άντρες) που αρχικά σχεδίασαν το πρόγραμμα γνώριζαν τις προσωπικές τους ανάγκες στη μετακίνηση και έκαναν αντιστοίχους σχεδιασμούς. Δεν επιδίωξαν εσκεμμένα να αποκλείσουν τις γυναίκες. Απλώς δεν τις έλαβαν υπόψη. Δεν σκέφτηκαν το ενδεχόμενο να διαφέρουν οι ανάγκες των γυναικών. Επομένως, το κενό δεδομένων ήταν αποτέλεσμα της απουσίας γυναικών από τον αρχικό σχεδιασμό. Η Inés S á nchez de Madariaga, καθηγήτρια αστικού σχεδιασμού στο Πολυτεχνείο της Μαδρίτης, δήλωσε ότι αυτό αποτελεί γενικότερο πρό­ βλημα στον προγραμματισμό των μεταφορών. Και εξηγεί ότι ο κλάδος των μεταφορών ως επάγγελμα «ως επί το πλείστον ανδροκρατείται». Στην Ισπανία «το Υπουργείο Μεταφορών έχει τις λιγότερες γυναίκες σε πολιτικές και τεχνικές θέσεις σε σύγκριση με τα υπόλοιπα υπουργεία. Κι έτσι υπάρχει μια μεροληπτική στάση, που πηγάζει από την προσω­ πική τους εμπειρία». Συνολικά, οι μηχανικοί επικεντρώνονται κυρίως στην «κινητικότη­ τα που σχετίζεται με την απασχόληση». Τα σταθερά ωράρια εργασίας δημιουργούν συγκεκριμένες ώρες αιχμής στις μετακινήσεις και οι σχε­ διαστές πρέπει να γνωρίζουν τον μέγιστο φόρτο που μπορούν να υπο­ στηρίξουν οι υπάρχουσες υποδομές. «Συνεπώς, υπάρχει ένας τεχνικός λόγος για τον σχεδιασμό με βάση τις ώρες αιχμής» αναγνωρίζει η S á nchez de Madariaga. Και πάλι όμως, η ανάγκη για έναν τέτοιο σχε­ διασμό δεν εξηγεί τους λόγους για τους οποίους το πρόγραμμα μετακι­ νήσεων των γυναικών (που συνήθως βρίσκεται εκτός των ωρών αιχμής και ως εκ τούτου «δεν επηρεάζει το μέγιστο των δυνατοτήτων υποστή­ ριξης των υποδομών») αγνοείται.