Πώς μας βοηθούν οι αόρατες γραμμές να κατανοήσουμε τον πλανήτη Γη 29 την περιοχή, συλλέγοντας πάνω από 125.000 δείγματα, κυρίως από έντομα και πτηνά, όπως η τριγωνόπτερη πεταλούδα, η μαλαϊκή φυλλόμορφη πεταλούδα,* το κιτρινόπλευρο στρουθιόμορφο, η ευρύουρη αλκυόνα και ο φασιανός των Μολούκων. Η περιγραφή του για τον ιπτάμενο βάτραχο, ένα «νέο» είδος που θεωρούσε πως θα ενδιέφερε τους δαρβινιστές χάρη στην «ποικιλομορφία των δαχτύλων του […] που έχουν τροποποιηθεί για την κολύμβηση και την κολλώδη αναρρίχηση», αποδείχτηκε ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα για τους επιστημονικούς κύκλους της Δύσης. Μέσα από την προσεκτική εξέταση της πανίδας του αρχιπελάγους άρχισε να εντοπίζει μοτίβα που θα τον βοηθούσαν να αλλάξει το πώς κατανοούμε τη βιολογία και τη γεωγραφία για πάντα. Οι επιστήμονες γνώριζαν κιόλας ότι τα είδη άλλαζαν ανάλογα με τη γεωγραφία,** αυτό όμως που τράβηξε ιδιαίτερα την προσοχή του Γουάλας στη Νοτιοανατολική Ασία ήταν πως ακόμα και σε μικρές αποστάσεις, όπως είναι τα Στενά του Λομπόκ, ήταν δυνατό να υπάρχουν απότομες αλλαγές στα είδη. Συνήθως οι μεγάλες διαφορές στις κοινότητες των φυτών και των ζώων στον χώρο είναι δυνατό να αποδοθούν σε σημαντικά όρια στο φυσικό περιβάλλον, όπως οροσειρές και έρημοι, αλλά ανάμεσα σε νησιά όπως το Βόρνεο και το Σουλαβέσι υπάρχει μόνο μια μικρή θαλάσσια έκταση. Εντοπίζοντας την παραξενιά αυτή, ο Γουάλας ισχυρίστηκε ότι υπάρχει μια αόρατη γραμμή που πάει από τα βόρεια προς τα νότια μέσα από το αρχιπέλαγος, χωρίζοντας τα ζωικά είδη ανάμεσα στη δυτική πλευρά, που μοιάζουν με αυτά της Ασίας, και την ανατολική πλευρά, που συγγενεύουν περισσότερο με της Αυστραλίας. Σήμερα γνωρίζουμε πολύ περισσότερα για τη γεωλογία και την παγετωνοποίηση, και η θεωρία των τεκτονικών πλακών δεν επρόκειτο * Ο Γουάλας ονόμασε το πρώην Ornithoptera brookeana από τον φίλο του Σερ Τζέιμς Μπρουκ, Ράτζα του Σαράουακ. Περιέγραψε την ομοιότητά του με «ένα νεκρό φύλλο κολλημένο σε ένα κλαδάκι» ως μια μορφή προσαρμογής που είναι «ίσως η πιο τέλεια γνωστή περίπτωση προστατευτικής μίμησης» και επομένως σαφής απόδειξη της φυσικής επιλογής. ** Για παράδειγμα, ο Ζορζ-Λουί Λεκλέρκ, Κόμης του Μπιφόν, είχε περιγράψει με λεπτομέρεια εκατό χρόνια πριν πώς οι διαφορετικές περιοχές σε όλο τον κόσμο φιλοξενούν διακριτά είδη, ακόμα κι αν έχουν παρόμοιο κλίμα. Η ιδέα αυτή, ο Νόμος του Μπιφόν, θα γινόταν αργότερα βασική αρχή στο πεδίο της βιογεωγραφίας.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=