Αντίο, φαντάσματα

N A D I A T E R R A N O V A 26 από τον σεπτεμβριάτικο ήλιο, να απολαύσω τα αφρισμένα κύματα που σηκώνει ο σιρόκος, να στριμωχτώ στο κατά- στρωμα ανάμεσα στους αγνώστους που κάπνιζαν αγνα- ντεύοντας από την κουπαστή, και τελικά να διαλέξω ένα σημείο ανάμεσα στη Σκύλλα και στη Χάρυβδη, και με το βλέμμα μου και μόνο να το κάνω δικό μου σε όλη τη διάρ- κεια του ταξιδιού. Ο διάπλους του Στενού: ένας λόγος για τον οποίο άξιζε τον κόπο να γυρίσω πίσω. Ο ήλιος φώτισε την πλαστική πινακίδα ενός εγκαταλε- λειμμένου σούπερ μάρκετ: «Καλώς ήλθατε στη Σικελία». Φώτα σβησμένα εδώ και μια δεκαετία με υποδέχτηκαν και αφήσαμε πίσω μας την περιοχή του λιμανιού βουβές και βιαστικές. Ανάμεσα σε δρόμους αφιερωμένους σε μύθους της θά- λασσας, την οδό Κολαπέσε * και την οδό Φάτα Μοργκάνα, ** μας περίμενε το σπίτι. Δεν ήταν παρά μια άσχημη προσθή- κη ενός ορόφου σε ένα μικρό παλάτσο του δεκάτου ένατου * Colapesce [από τη σύντμηση της κατάληξης – cola (Nicola) και της λέξης pesce = ψάρι). Σύμφωνα με τον θρύλο, ο Κολαπέσε, ή σε ελεύθερη απόδοση ο Ψαρο-Νικόλας, ήταν γιος ενός ψα- ρά. Ήταν τόσο δεινός δύτης, που κάθε φορά που επέστρεφε από τις βόλτες του στον βυθό της θάλασσας διηγιόταν όλα τα θαυμαστά πράγματα που είχε αντικρίσει.[Σ.τ.Μ.] ** Fata Morgana: εξιταλισμένο όνομα της Μόργκαν Λε Φέι, μάγισσας και ετεροθαλούς αδελφής του βασιλιά Αρθούρου. Στη σικελική παράδοση, ο όρος «Φάτα Μοργκάνα» υποδηλώ- νει ένα ιδιαίτερο είδος διπλού αντικατοπτρισμού που δημι- ουργείται στη θάλασσα. [Σ.τ.Μ.]