Ανθρώπινη δουλεία

ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΔΟΥΛΕΙΑ 39 καθώς και δίχτυα απλωμένα στις εισόδους) μέχρι που έφταναν σε μια μικρή παραλία, κλεισμένη απ’ όλες τις πλευρές από αποθήκες, με θέα όμως στη θάλασσα. Η κυρία Κάρεϊ έστεκε για λίγα λεπτά και κοιτούσε τα θολά κίτρινα νερά (ποιος ξέρει τι να σκεφτόταν τότε) καθώς ο Φίλιπ αναζητούσε πλακουτσές πέτρες για να κάνει γκελ στο κύμα. Έπειτα έπαιρναν αργά τον δρόμο του γυρισμού. Κοίταζαν το ρολόι στο ταχυδρομείο για να βάλουν τη σωστή ώρα, έγνεφαν στην κυρία Γουίγκραμ, τη σύζυγο του γιατρού, που στεκόταν κι έραβε στο παράθυρό της και μετά επέστρεφαν σπίτι. Το γεύμα σερβιριζόταν στη μία το μεσημέρι, και Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη αποτελούνταν από μοσχάρι, είτε ψητό είτε ψιλοκομμένο ή κιμά, και Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο από προβατίνα. Την Κυριακή έτρωγαν κανένα από τα δικά τους κοτόπουλα. Τα απογεύματα ο Φίλιπ έκανε τα μαθήματά του. Τον δίδασκε ο θείος του λατινικά και μαθηματικά χωρίς να ξέρει τίποτε από τα δύο, και γαλλικά και πιάνο τού μάθαινε η θεία του. Γαλλικά εκείνη δε γνώριζε, ωστόσο ήξερε να παίζει πιάνο αρκετά καλά, ώστε να συνοδεύει τα ίδια παλιομοδίτικα τραγούδια που έλεγε τριάντα χρόνια τώρα. Ο θείος Γουίλιαμ συνήθιζε να λέει στον Φίλιπ ότι όταν ήταν διάκονος, η σύζυγός του ήξερε δώδεκα τραγούδια άπταιστα, που μπορούσε να τα τραγουδήσει ανά πάσα στιγμή όποτε της το ζητούσαν. Πολλές φορές τραγουδούσε ακόμα όταν γινόταν κάποια συνάντηση για τσάι στο πρεσβυτέριο. Λίγοι ήταν οι άνθρωποι που καλού­ σαν εκεί οι Κάρεϊ, και οι συγκεντρώσεις τους απαρτίζονταν πάντα από τον διάκονο, τον Τζοσάια Γκρέιβς με την αδελφή του, τον δόκτορα Γουίγκραμ και τη γυναίκα του. Μετά το τσάι, η μις Γκρέιβς έπαιζε κάνα-δυο από τα Τραγούδια δίχως λόγια του Μέντελσον, και η κυρία Κάρεϊ τραγουδούσε το Όταν τα χελιδόνια θα γυρίσουν ή το Κάλπασε, αλογάκι μου . Όμως οι Κάρεϊ δεν έκαναν συχνά συγκεντρώσεις· οι προε