Ανθρώπινη δουλεία

W. SOME R S E T MAUGHAM 38 ενδιαφέρον της ζωής του. Η κυρία Κάρεϊ και η μις Γκρέιβς είχαν αναστατωθεί πολύ από τη διένεξη· συναντήθηκαν έπει­ τα από μια διακριτική ανταλλαγή επιστολών και αποφάσισαν να αποκαταστήσουν τα πράγματα: συζήτησαν, η μία με τον σύζυγό της και η άλλη με τον αδελφό της, από το πρωί ως το βράδυ· και άσκησαν τόση πειθώ στους κυρίους, ώστε, έπειτα από τρεις εβδομάδες αγωνίας, επήλθε τελικά η συμ­ φιλίωση. Η ευτυχής κατάληξη ήταν προς το συμφέρον και των δύο πλευρών, ωστόσο την απέδωσαν στην κοινή τους αγάπη προς τον Κύριο και Λυτρωτή τους. Η εκδήλωση έλαβε τελικά χώρα στο Ενοριακό Μέγαρο και συντονιστής ανέλαβε ο γιατρός. Ο κύριος Κάρεϊ και ο Τζοσάια Γκρέιβς απλά εκ­ φώνησαν λόγους. Όταν η κυρία Κάρεϊ ολοκλήρωνε τις δουλειές της με τον τραπεζίτη, συνήθως ανέβαινε να πει δυο κουβέντες με την αδελφή του· και καθώς οι κυρίες συζητούσαν για ενοριακά ζητήματα, για τον διάκονο ή για το νέο σκουφί της κυρίας Γουίλσον –ο κύριος Γουίλσον ήταν ο πλουσιότερος άνθρωπος στο Μπλάκστεϊμπλ, έλεγαν ότι έβγαζε τουλάχιστον πεντακό­ σιες λίρες τον χρόνο, και είχε παντρευτεί τη μαγείρισσά του–, ο Φίλιπ καθόταν σεμνά στην αυστηρή αίθουσα υποδοχής, η οποία χρησίμευε μόνο για επισκέψεις, απορροφημένος από την αδιάκοπη κίνηση ενός χρυσόψαρου στη γυάλα. Τα παρά­ θυρα δεν άνοιγαν ποτέ για να αεριστεί το δωμάτιο, εκτός από λίγα λεπτά κάθε πρωί, και επικρατούσε μια πνιγηρή μυρωδιά, η οποία στο μυαλό του Φίλιπ έμοιαζε να διαθέτει κάποια μυ­ στηριώδη σχέση με τις τραπεζικές δραστηριότητες. Έπειτα η κυρία Κάρεϊ θυμόταν ότι είχε να πάει στον παντο­ πώλη και συνέχιζαν τη διαδρομή τους. Όταν τελείωναν τα ψώνια, συχνά κατέβαιναν σ’ ένα δρομάκι με λίγα σπίτια, ξύ­ λινα τα πιο πολλά, όπου τριγύριζαν ψαράδες (εδώ κι εκεί έβλε­ πες κανέναν ψαρά καθισμένο στο κατώφλι να μπαλώνει δίχτυα,