Ανθρώπινη δουλεία

ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΔΟΥΛΕΙΑ 33 ακόμα πιο έντονα τα ωραία κόκκινα χείλια της. Δεν κατάφερε να μη βάλει τα κλάματα. Δεν είχε όμως την πολυτέλεια της αυτολύπησης· ήδη ένιωθε υπερβολικά κουρασμένη· φόρεσε λοιπόν τις γούνες που της είχε δωρίσει ο Χένρι τα προηγούμε­ να Χριστούγεννα –ήταν τόσο περήφανη γι’ αυτές και τόσο ευ­ τυχισμένη τότε– και ξεγλίστρησε στο κάτω πάτωμα με την καρδιά της να χτυπάει δυνατά. Βγήκε με ασφάλεια από το σπίτι και πήρε την άμαξα για το φωτογραφείο. Πλήρωσε για δώδεκα φωτογραφίες. Στη μέση της φωτογράφισης αναγκά­ στηκε να ζητήσει ένα ποτήρι νερό· ο βοηθός του φωτογράφου, βλέποντας πως ήταν άρρωστη, της πρότεινε να έρθει μια άλλη μέρα, ωστόσο εκείνη επέμεινε να μείνει μέχρι το τέλος. Επι­ τέλους τελείωσε κι ύστερα ξαναγύρισε στο μίζερο σπιτάκι στο Κένσινγκτον που το μισούσε με όλη της την ψυχή. Ήταν απαί­ σιο σπίτι για να πεθάνει κανείς. Βρήκε την μπροστινή πόρτα ανοιχτή και καθώς ανέβαινε, η Έμα με την καμαριέρα έτρεξαν στα σκαλιά να τη βοηθήσουν. Είχαν τρομάξει βλέποντας το δωμάτιό της αδειανό. Στην αρχή νόμισαν ότι είχε πάει στη μις Γουότκιν κι έστειλαν στη μαγεί­ ρισσα να ρωτήσει. Η μις Γουότκιν είχε επιστρέψει μαζί με τη μαγείρισσα και τώρα περίμενε με ανυπομονησία στο σαλόνι. Ήταν πολύ αναστατωμένη και έτοιμη να την επιπλήξει· όμως η καταπόνηση είχε καταβάλει την κυρία Κάρεϊ και καθώς δεν ήταν ανάγκη να παλεύει πια, αφέθηκε. Έπεσε βαριά στα χέρια της Έμα, που την κουβάλησε στο πάνω πάτωμα. Για κάποιο διάστημα, που φάνηκε ατελείωτο σε αυτούς που την παρακο­ λουθούσαν, έμεινε αναίσθητη και τελικά ο γιατρός, που είχε ειδοποιηθεί εσπευσμένα, δεν ήρθε. Μονάχα την επόμενη μέ­ ρα, όταν ένιωθε λίγο καλύτερα, κατάφερε η μις Γουότκιν να λάβει μια εξήγηση για τη συμπεριφορά της. Ο Φίλιπ έπαιζε στο πάτωμα της κρεβατοκάμαρας της μητέρας του και καμιά από τις κυρίες δεν του έδινε σημασία. Δεν κατανοούσε παρά