Ανθρώπινη δουλεία

ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΔΟΥΛΕΙΑ 31 ήταν μάλλον δείγμα της Θείας Πρόνοιας το ότι η μητέρα του είχε οδηγηθεί τελικά στις αγκάλες της: δεν είχε καλύτερη γνώση για τα χρήματα απ’ ό,τι ένα μικρό παιδί. Όταν ο Φίλιπ είχε συμπληρώσει μια εβδομάδα στο Μπλάκ­ στεϊμπλ, συνέβη ένα περιστατικό που ενόχλησε πάρα πολύ τον θείο του. Ένα πρωί βρήκε ένα μικρό δέμα στο τραπέζι του προγεύματος, σταλμένο ταχυδρομικά από το σπίτι της μακα­ ρίτισσας της μητέρας του στο Λονδίνο. Απευθυνόταν σ’ εκεί­ νη. Όταν ο εφημέριος το άνοιξε, βρήκε μέσα μια ντουζίνα από φωτογραφίες της κυρίας Κάρεϊ. Έδειχναν μόνο το κεφάλι και τους ώμους της, και τα μαλλιά της ήταν πιο απλά φτιαγμένα απ’ ό,τι συνήθως, χτενισμένα χαμηλά στο μέτωπο, πράγμα που της έδινε μια ασυνήθιστη όψη· το πρόσωπο έδειχνε λεπτό και κουρασμένο, αλλά καμία αρρώστια δεν μπορούσε να με­ τριάσει την ομορφιά των χαρακτηριστικών της. Υπήρχε μια θλίψη στα μεγάλα σκούρα της μάτια, που ο Φίλιπ δεν τη θυ­ μόταν. Στη θέα της νεκρής γυναίκας ο κύριος Κάρεϊ στην αρχή ένιωσε σοκαρισμένος, αλλά αυτό γρήγορα μετατράπηκε σε απορία. Οι φωτογραφίες έμοιαζαν αρκετά πρόσφατες κι ούτε μπορούσε να φανταστεί ποιος τις είχε παραγγείλει. «Ξέρεις τίποτα για τούτες εδώ, Φίλιπ;» τον ρώτησε. «Θυμάμαι ότι η μαμά έλεγε πως τις είχε βγάλει» απάντησε. «Η μις Γουότκιν τη μάλωσε… Η μαμά τής είπε: “ Ήθελα να έχει το παιδί κάτι από μένα να θυμάται όταν μεγαλώσει”». Για μια στιγμή, ο κύριος Κάρεϊ κοίταξε τον Φίλιπ. Το παιδί είχε μιλήσει με καθαρή φωνή. Είχε θυμηθεί τα λόγια, όμως δεν μπορούσε να καταλάβει το νόημά τους. «Καλύτερα να πάρεις μια απ’ αυτές και να τη φυλάξεις στο δωμάτιό σου» είχε πει ο κύριος Κάρεϊ. «Τις άλλες θα τις εξα­ φανίσω». Έστειλε μία στη μις Γουότκιν κι εκείνη του έγραψε εξηγώ­ ντας πώς είχαν βγει.