Ανθρώπινη δουλεία

W. SOME R S E T MAUGHAM 28 έδειξε στον ανιψιό του τις δύο μασιές. Η μία ήταν μεγάλη, γυαλιστερή κι αχρησιμοποίητη, και την αποκαλούσαν Εφη­ μέριο· και η άλλη, πολύ μικρότερη και με μεγάλη προϋπηρεσία στις φωτιές, που την έλεγαν Νεωκόρο. «Τι περιμένουμε;» είπε ο κύριος Κάρεϊ. «Είπα στη Μέρι Αν να σου φτιάξει ένα αυγό. Σκέφτηκα ότι θα πεινούσες μετά το ταξίδι σου». Η κυρία Κάρεϊ θεωρούσε πολύ κουραστικό το ταξίδι από το Λονδίνο στο Μπλάκστεϊμπλ. Η ίδια ταξίδευε σπανίως, γιατί το εισόδημά τους δεν ξεπερνούσε τις τριακόσιες λίρες τον χρόνο κι έτσι, όταν ο σύζυγός της επιθυμούσε διακοπές κι αφού δεν υπήρχαν χρήματα για δύο, συνήθως πήγαινε μόνος του. Του άρεσαν πολύ τα εκκλησιαστικά συνέδρια και κατά­ φερνε να πηγαίνει στο Λονδίνο μια φορά τον χρόνο· μία φορά είχε πάει στο Παρίσι για την έκθεση * και δυο-τρεις φορές ακό­ μα στην Ελβετία. ΗΜέρι Αν έφερε το αυγό και κάθισαν όλοι. Η καρέκλα ήταν πολύ χαμηλή για τον Φίλιπ και για μια στιγμή ο κύριος Κάρεϊ και η γυναίκα του δεν ήξεραν τι να κάνουν. «Θα βάλω μερικά βιβλία από κάτω του» είπε η Μέρι Αν. Πήρε τη μεγάλη Βίβλο πάνω από το αρμόνιο και το προσευ­ χητάρι απ’ όπου ο εφημέριος συνήθιζε να διαβάζει προσευχές και τα τοποθέτησε στην καρέκλα του Φίλιπ. «Αχ, Γουίλιαμ, δε γίνεται να καθίσει πάνω στη Βίβλο» είπε η κυρία Κάρεϊ σοκαρισμένη. «Δεν μπορείς να βρεις κανένα βιβλίο απ’ το αναγνωστήριο;» Ο κύριος Κάρεϊ για μια στιγμή αναλογίστηκε την ερώτηση. «Δε νομίζω ότι έχει σημασία αν βάλεις από πάνω το προ­ σευχητάρι, Μέρι Αν» είπε. «Το Βιβλίο των Κοινών Προσευχών * Πιθανότατα αναφέρεται στη διεθνή έκθεση Universel το 1889 για τον εορτασμό των 100 χρόνων από τη Γαλλική Επανάσταση, στο πλαίσιο της οποίας ανεγέρθηκε και ο Πύργος του Άιφελ.