Ανθρώπινη δουλεία

W. SOME R S E T MAUGHAM 26 Ησυζήτηση αυτή τον είχε παραξενέψει κάπως. Ηθεία Λουί­ ζα του ζήτησε να μπει μέσα και πέρασαν μαζί στο χολ. Ήταν στρωμένο με κόκκινα και κίτρινα πλακάκια, όπου εναλλάσσο­ νταν ο Ελληνικός Σταυρός και ο Αμνός του Θεού. Μια επιβλη­ τική εσωτερική σκάλα οδηγούσε έξω από το χολ. Ήταν φτιαγ­ μένη από γυαλισμένο ξύλο πεύκου, αναδίνοντας μια περίεργη οσμή· την είχαν σκαλίσει την εποχή που άλλαξαν τα στασίδια της εκκλησίας κι είχε περισσέψει ξύλο. Τα κάγκελά της ήταν διακοσμημένα με τα εμβλήματα των τεσσάρων ευαγγελιστών. «Έχω ανάψει τη σόμπα, γιατί σκέφτηκα ότι θα κρυώνατε μετά το ταξίδι σας» είπε η κυρία Κάρεϊ. Ήταν μια μεγάλη μαύρη σόμπα στο χολ που άναβε μονάχα όταν ο καιρός ήταν πολύ κακός και ο εφημέριος κρυολογούσε. Δεν άναβε όταν κρυολογούσε η κυρία Κάρεϊ. Το κάρβουνο κό­ στιζε πολύ. Εκτός αυτού, η Μέρι Αν, η υπηρέτρια, δεν ήθελε φωτιές μες στο δωμάτιο. Αν ήθελαν να έχουν φωτιές, θα έπρε­ πε να πάρουν και δεύτερη κοπέλα. Τον χειμώνα ο κύριος και η κυρία Κάρεϊ έμεναν στο σαλόνι, έτσι ώστε μία φωτιά να είναι αρκετή, και το καλοκαίρι δεν άλλαζαν συνήθειες, αφού το αναγνωστήριο το χρησιμοποιούσε ο κύριος Κάρεϊ μονάχα τις Κυριακές για τον μεσημεριανό του ύπνο. Όμως κάθε Σάββατο άναβε το τζάκι στο σαλόνι για να γράψει το κήρυγμά του. Η θεία Λουίζα πήρε τον Φίλιπ στο πάνω πάτωμα και τον οδήγησε στο μικροσκοπικό υπνοδωμάτιο που έβλεπε στην είσοδο. Ακριβώς μπροστά από το παράθυρο υψωνόταν ένα μεγάλο δέντρο, που τώρα ο Φίλιπ το θυμήθηκε· τα κλαδιά του ξεκινούσαν από τόσο χαμηλά, που θα μπορούσε κανείς να σκαρφαλώσει μέχρι την κορυφή του. « Ένα μικρό δωμάτιο για ένα μικρό αγόρι» είπε η κυρία Κάρεϊ. «Δε φοβάσαι να κοιμηθείς μόνος σου, έτσι;» «Α, όχι». Στην πρώτη του επίσκεψη στο πρεσβυτέριο είχε έρθει με