Ανησυχία

L I N N U L L M A N N 10 τους άκουσα να μιλούν για την εποχή που ήταν μαζί και έχω ακούσει άλλους ανθρώπους να μιλούν γι’ αυτήν, αλλά η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν μπορείς να μάθεις αρκετά για τη ζωή των άλλων ανθρώπων, πόσο μάλλον για τη ζωή των γονιών σου, και σίγουρα όχι όταν οι γονείς σου συνειδητά έχουν προσπαθήσει να μετατρέψουν τη ζωή τους σε ιστο­ ρίες, τις οποίες στη συνέχεια διηγούνται ασταμάτητα με μια έμφυτη ικανότητα να αδιαφορούν παντελώς για το τι είναι αλήθεια και τι δεν είναι. Ηδεύτερηαγάπηείναι προέκταση τηςπρώτης και αφορά τους εραστές που έγιναν γονείς και το κορίτσι που ήταν η κόρη τους. Αγαπούσα τημητέραμου και τον πατέραμου απόλυτα, τους θεωρούσα δεδομένους με τον ίδιο τρόπο που, για ένα διάστημα, θεωρεί κανείς δεδομένες τις εποχές, ή τους μήνες ή τιςώρες, ο ένας ήταν νύχτακαι ο άλλος μέρα, ο ένας τελείω­ νε εκεί όπου άρχιζε ο άλλος, εγώ ήμουν το παιδί της και το παιδί του, δεδομένου όμως ότι κι εκείνοι ήθελαν να είναι επίσης παιδιά, τα πράγματα μερικές φορές δυσκόλευαν κά­ πως. Και ύστερα ήταν το εξής: ήμουν το παιδί του και το παιδί της, αλλά όχι το παιδί τους , δεν ήμασταν ποτέ εμείς οι τρεις μαζί· όταν κοιτάζω τις φωτογραφίες που είναι απλωμέ­ νες πάνω στο γραφείο μου, δεν υπάρχει ούτε μία που να εί­ μαστε και οι τρεις μαζί. Αυτή κι αυτός κι εγώ. Αυτός ο συνδυασμός δεν υφίσταται. Ήθελα να μεγαλώσω όσο πιο γρήγορα γινόταν, δεν μου άρεσε να είμαι παιδί, φοβόμουν τα άλλα παιδιά, την εφευ­ ρετικότητά τους, την παρορμητικότητά τους, τα παιχνίδια