Ανησυχία

Α Ν Η Σ Υ Χ Ι Α 29 αυλή. Εκείνος σχηματίζει με τα χέρια του μια κάμερα και την κοιτάζει μέσα απ’ αυτή με το ένα μάτι ανοιχτό. Δεν ξέρω ποιος κουβαλάει τις βαλίτσες στο σπίτι. Ή ποιος τις αδειάζει. Ή κρεμάει τα φορέματα και τα σορτσάκια και τα μακό στη μικρή ντουλάπα του δωματίου της. Το πιθα­ νότερο είναι ότι το κάνει η Ίνγκριντ. Σύντομα αυτός θα μπορέσει να γυρίσει στο γραφείο του (το οποίο βρίσκεται στη μία άκρη του σπιτιού, το δωμάτιό της στην άλλη) και να συνεχίσει τη δουλειά. Η μητέρα του κοριτσιού, η οποία είναι υπεύθυνη για αυτό κάθε μήνα του έτους εκτός από τον Ιούλιο και πιστεύει ότι το γάλα κάνει καλό στα παιδιά, θα ήθελε κι αυτή επίσης να κλειστεί σ’ ένα δωμάτιο και να την αφήσουν στην ησυ­ χία της, θέλει κι αυτή να γράψει, θέλει κανόνες και ένα αλφάβητο σαν αυτό του πατέρα του κοριτσιού. Αλλά δεν ξέρει πώς γίνεται. Το αλφάβητο της μητέρας αλλάζει διαρ­ κώς, είναι αδύνατον να το παρακολουθήσει το κοριτσάκι, όσο κι αν βάζει τα δυνατά του. Εντελώς ξαφνικά, το Α είναι Λ. Είναι ακατανόητο. Το Α ήταν Α, αλλά μετά έγινε Λ ή Χ ή Υ. Η μητέρα δοκιμάζει να εγκατασταθεί σε κάθε δωμάτιο του σπιτιού με σκοπό να γράψει, αλλά είναι μά­ ταιο. Περισπασμοί όπου κι αν πάει. Τα νεύρα μου είναι κουρέλια , λέει. Όταν τα νεύρα της μητέρας είναι κουρέλια, καλό είναι να είσαι πολύ, πολύ ήσυχη. Η μητέρα και το κορίτσι ζουν σ’ ένα μεγάλο σπίτι στο Στρέμεν, έξω από το Όσλο. Ζουν και σε πολλά άλλα μέρη επίσης. Αλλά στην αρχή, όταν φεύγουν από το Χάμαρς,