Ανησυχία

Α Ν Η Σ Υ Χ Ι Α 25 το κάνει. Θα αργήσω. Δεν μπορείς να σωπάσεις και να μ’ αφήσεις να φύγω; Θα περάσουν άλλα δύο χρόνια μέχρι τη βάφτιση του παιδιού, αλλά εκείνη τη μέρα στο δικαστήριο, κατόπιν απόφασης του δικαστή, παίρνει το επίθετο της μητέρας, και όταν η μητέρα και ο πατέρας συναντιούνται ή μιλούν στο τηλέφωνο, αποκαλούν το παιδί μωρό και το μπασταρδά- κι μας και χρησιμοποιούν σουηδικές και νορβηγικές λέξεις που εκφράζουν απαλά πράγματα – αρνάκι, φυλλαράκι, ζιπου- νάκι, νανούρισμα . Η μητέρα και ο πατέρας ήταν εραστές για πέντε χρόνια και πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος αυτού του διαστήματος στο Χάμαρς. Το σπίτι είχε τελειώσει τώρα. Την κόρη τους τη φρόντιζαν δύο γυναίκες, η μία λεγόταν Ρόζα, η άλλη Σίρι. Η μία παχουλή, η άλλη λεπτή. Η μία είχε έναν οπω­ ρώνα με μηλιές, η άλλη ένα σύζυγο ο οποίος έπεφτε στα τέσσερα και άφηνε το κοριτσάκι να τον ιππεύει τραγου­ δώντας δυνατά το παιδικό τραγούδι Δεκαπέντε άντρες πάνω στο μπαούλο του πεθαμένου, γιο-χο-χο κι ένα μπουκάλι ρούμι, οπαλάκια! * Το 1969, η μητέρα έφυγε από το Χάμαρς παίρ­ νοντας την κόρη της μαζί. Τέσσερα χρόνια αργότερα, μια καλοκαιρινή μέρα στα τέλη του Ιουνίου, το κορίτσι επέ­ στρεψε για να επισκεφτεί τον πατέρα. Στο κορίτσι δεν άρεσε που άφηνε τη μητέρα, αλλά η μητέρα υποσχέθηκε ότι θα τηλεφωνάει κάθε μέρα. Τίποτα δεν είχε αλλάξει, παρά μόνο ότι τώρα ζούσε εκεί * Ναυτικό τραγούδι που προέρχεται από το Νησί των θησαυρών , του Ρόμπερτ Λιούις Στίβενσον.