Ανησυχία

Α Ν Η Σ Υ Χ Ι Α 15 νησί αναφέρονται σαν αρνάκια , ανεξαρτήτως της ηλικίας τους– έβοσκαν όπως έκαναν πάντοτε. Όταν στρέφομαι και κοιτάζω γύρω, όλα είναι ίδια, ως συνήθως. Ο μπαμπάς ήταν τόσο ακριβής ώστε η ακρίβειά του είχε εγκατασταθεί εντός μου. Όταν μεγαλώνεις σ’ ένα σπίτι κοντά στις σιδηροδρομικές γραμμές και ξυπνάς κάθε πρωί από το τρένο που βρυχάται περνώντας δίπλα στο παράθυρό σου, τραντάζοντας τους τοίχους, το κεφαλάρι των κρεβα­ τιών και τα περβάζια, τότε, ακόμα κι όταν πάψεις πια να ζεις στο σπίτι κοντά στις ράγες, συνεχίζεις να ξυπνάς κάθε πρωί από το τρένο που περνάει με ταχύτητα από μέσα σου. Δεν ήταν ο Ορφέας του Κοκτώ. Ίσως κάποια βωβή ταινία. Καθόμασταν στις πράσινες πολυθρόνες και αφήναμε τις εικόνες, χωρίς τη συνοδεία πιάνου, να περνούν από την οθόνη. Είχε πει ότι όταν εξέλιπαν οι βωβές ταινίες, μια ολόκληρη γλώσσα χάθηκε. Μπορεί να ήταν η Άμαξα φάντα- σμα του Βίκτορ Σιόστρομ; Ήταν η αγαπημένη του. Γι’ αυτόν, μια μοναδική νύχτα διαρκεί όσο 100 χρόνια στη γη. Νύχτα και μέρα οφείλει να υπηρετεί τον αφέντη του . * Θα το θυμόμουν αν ήταν η Άμαξα φάντασμα . Το μόνο πράγμα που θυμάμαι από εκεί­ νη τη μέρα στο Ντέμπα, εκτός από τον τσοπανάκο να πε­ τάει πάνω από τον αγρό, είναι ότι ο πατέρας μου είχε αρ­ γήσει. Μου ήταν αδύνατον να το κατανοήσω όπως ήταν αδύνατον στους οπαδούς της Αγλαονίκης να κατανοήσουν * Αυτή τη φράση λέει ο Γκέοργκ, ένας από τους ήρωες της ταινίας Άμαξα φάντασμα , και σημαίνει ότι όποιος πεθάνει την τελευταία μέρα του χρόνου θα πρέπει να υπηρετεί αιωνίως τον αφέντη του, τον Θάνατο.