Από ήλιο σε ήλιο: Ανέσπερος

28 Μ Α Ι Ρ Η Κ Ο Ν Τ Ζ Ο Γ Λ Ο Υ αυτό το φοβάται– στο εξής θα ξερνάει και μόνο που θ’ ακούει το όνομα της πρόστυχης που τον άφησε για τα πλούτη του Γκρόμαν. Μακάρι να ήθελε να την εκδικηθεί, μακάρι να τη σκότωνε με τα ίδια του τα χέρια. Αλλά πάλι… έτσι, μ’ αυτή τη σιχασιά, ίσως έτσι να ήταν καλύτερα για τον Περσέα. Αν τη μισούσε δεν θα βασανι- ζόταν στη σκέψη της. Όρκισε την Ταξιαρχούλα ποτέ να μη μαρτυρήσει σε κανέναν για ποιον λόγο είχε παντρευτεί τον Γκρόμαν. Ύστε- ρα είχε σκεφτεί τον γκρεμό…Έλεγαν πως τα παλιά χρόνια πολλά κορίτσια έπεφταν στο γκρεμό – είχε μπόλικους το νησί. Πηδούσαν στις χαράδρες από ερωτική απογοήτευση, προδοσία, ατίμωση ή και για να γλιτώσουν από τους πει- ρατές. Ο γκρεμός θα ήταν μια λύση… Αλλά είχε καιρό γι’ αυτό. Τώρα έπρεπε να πονέσει πολύ, να υποφέρει, να πενθήσει μέχρι το μεδούλι. Όταν ο Περσέας βγήκε ξανά από την κάμαρα κόντευε να βραδιάσει. Το τσουλούφι που ’πεφτε στο δεξί του μάτι είχε ασπρίσει. Το είδε η μάνα, κατάπιε το πικρό της σάλιο, δεν μίλησε. Θα πήγαινε στον καφενέ, της είπε, θα πήγαινε να βρει τον εργοδηγό, έτσι γινόταν, όποιος ήθελε δουλειά ή κάτι άλλο εκεί τον έβρισκε. Θα δικαιολογούσε τη σημερινή του απουσία, από αύριο όλα καλά, είχε περάσει το οικογενεια­ κό πρόβλημα. Τον άφησε να φύγει χωρίς να πει κουβέντα, ζάρωσε σε μια γωνιά, είχε ρέψει από το αίμα που συνέχιζε να τρέχει,