Ανδρωμάχη

26 ΚΏΣΤΑΣ ΑΚΡΊΒΟΣ τη μία φωνή μετά την άλλη και η λαλιά της προ- σποιούνταν εκείνη των γυναικών από τους αρχη- γούς των Δαναών · της το ’χε δωρίσει αυτό το χάρι- σμα τη μέρα του γάμου της η Αφροδίτη. Πότε κα- λούσε σαν Κλυταιμνήστρα το όνομα του Αγαμέμνο- να, πότε γινόταν Πηνελόπη για τον Οδυσσέα, πότε με άλλη φωνή τον Διομήδη, τον Αίαντα, πότε με τη δική της φωνή τον παλιό της άντρα…Ναι. Υποπτευό­ ταν εκείνο που δεν είχε περάσει απ’ το μυαλό το δικό μας. Τα ίδια φώναζε και ο Λαοκόων μόλις ξη- μέρωσε η μέρα: «Κανένα δώρο από τους Δαναούς δεν είναι αθώο!». Τον έπνιξαν κι αυτόν, μαζί και τα παιδιά του, τα φίδια της υπεροπτικής ανεμελιάς μας. Πονηροί παντού και πάντα οι Δαναοί, οι Τρώες από τη φύση τους εύπιστοι. Αυτό έμελλε να πλη- ρώσουμε σε λίγο. Πόσο λίγο; Την επόμενη κιόλας νύχτα. Τότε που με σήματα της φωτιάς κάλεσαν οι άντρες που είχαν κρυφτεί στην κοιλιά του άσπλα- χνου ξύλινου αλόγου τον στόλο τον κουρνιασμένο στο απέναντι νησί. Ανάμεσα σε αυτούς και ο Νεοπτόλεμος. Μέρες πριν είχε σταλεί βιαστικά πρεσβεία στη Σκύρο, με επικεφαλής τον Οδυσσέα και τον γερο- παιδαγωγό του κτήνους, τον Φοίνικα, απαιτώντας