Άνδρες του αίματος

26 MANOΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ φυΐα του να αποφεύγει τέτοια παραπατήματα και να μην εκτίθεται δίχως λόγο. Ξεκίνησε ένθερμος οπαδός δύο και τριών βασιλιάδων. Για τον καθένα θεωρούσε υποχρέωσή του να γράψει ένα ποίημα. Μετά έγινε οπαδός μιας ολι­ γόχρονης επανάστασης που κατάργησε τη βασιλεία. Εδώ αρκέστηκε τα ποιήματά του και τα συγχαρητήρια να τα στείλει τηλεγραφικώς. Αμέσως μετά έγινε αντεπανάστα­ ση που κατάργησε τους επαναστάτες. Έγραψε και γι’ αυτούς, όπως έγραψε και για την αποκατάσταση της βα­ σιλείας αμέσως μετά. Τότε ακριβώς εμφανίστηκε κι ένας πολύ οργανωμένος δικτάτορας με τις ευλογίες του βασι­ λιά, και θεώρησε χρέος του να υμνεί και τους δύο. Είχε γίνει πια γραφικός, αλλά κανείς δεν τολμούσε να τον κατηγορήσει δημόσια. Όλοι κρυφογελούσαν για την κα­ τάντια του και κουνούσαν το κεφάλι τους λυπημένοι, κα­ θώς έβλεπαν αυτό το θείο ταλέντο να υποκλίνεται σε άχρηστους και επικίνδυνους ανθρώπους. Ώσπου ένα πρωί ο δικτάτορας πεθαίνει ξαφνικά και ο ηθοποιός θεωρεί χρέος του να γράψει ένα απολυτίκιο γι’ αυτό τον άνθρωπο και να το στείλει προς δημοσίευση στο σημαντικότερο εκείνη την εποχή λογοτεχνικό περιοδικό. Και ο πανούργος εκδότης για να τον εκθέσει περισσότε­ ρο, καίτοι κι αυτός ήταν κρυφός οπαδός του δικτάτορα και της βασιλείας, το δημοσίευσε φαρδιά πλατιά στην πρώτη σελίδα. Κάτι που έκανε να ανατριχιάσουν όσοι τον αγαπούσαν και τον θαύμαζαν. Αλλά ο ηθοποιός δεν ίδρωνε από τέτοια. Εξακολουθούσε να παίζει σε ακόμα μεγαλύτερους ρόλους και να θριαμβεύει. Στην επόμενη αιματηρή αλλαγή της πατρίδας πάλι