Άνδρας με κόκκινο μανδύα

J U L I A N B A R N E S 22 σωπα, ύφος σκεφτικό ή επηρμένο» που ξεφυλλίζουν ξένες εφη­ μερίδες. «Κάποιες γυναίκες δειπνούσαν εκεί, ασυνόδευτες, δυο δυο, γεροδεμένες Αγγλίδες με αγορίστικα πρόσωπα, δόντια υπερβολικά μεγάλα, μάγουλα ροδοκόκκινα σαν μήλα, μακριά χέρια και πόδια. Ορμούσαν με μανία στο rumpsteak-pie, ζεστό κρέας μαγειρεμένο με σάλτσα μανιταριών και τυλιγμένο, σαν πίτα, σε φύλλο». (Να την πάλι η προκατάληψη σχετικά με τις Αγγλίδες... Εκεί­ νη την εποχή, στη Γαλλία, επισύρουν τη γενική χλεύη· τις θεω­ ρούν εύσωμες, κοκκινομάγουλες, αδέξιες κόρες της υπαίθρου, ολοφάνερα κατώτερες από τις Γαλλίδες και ιδίως τις Παριζιάνες, την τελειότητα του είδους. Συχνά περιγράφονται ως γυναίκες που η σεξουαλικότητά τους, παραδόξως, δεν έχει αφυπνισθεί, πράγμα που με τη σειρά του δεν μπορεί παρά να είναι σφάλμα των Άγγλων, αφού δεν είναι ικανοί να φλογίσουν τις συζύγους τους –ή έστω τις ερωμένες τους– μετατρέποντάς τες έτσι σε σε­ ξουαλικές υπάρξεις. Αυτή η πεποίθηση ότι Βρετανοί και σεξ είναι ασύμβατες έννοιες, ένα ζήτημα που προκαλεί τον οίκτο, αποτε­ λεί ανθεκτικό, ανυποχώρητο δόγμα. Θυμάμαι ότι ήμουν στο Παρίσι όταν αποκαλύφθηκε ότι ο πρίγκιπας Κάρολος διατηρούσε σχέσεις με την Καμίλα Πάρκερ-Μπόουλς όσο ήταν παντρεμένος με τη λαίδη Ντι, όπως αποκαλούσαν την Νταϊάνα οι Γάλλοι. «Οποία εκκεντρικότης» έφτανε στ’ αυτιά μου πότε πότε ο γεμά­ τος απόλαυση παρισινός ψίθυρος «να διαλέγει κάποιος μια ερω­ μένη πιο άχαρη από τη σύζυγό του!». Όντως, αυτοί οι Αγγλοσά­ ξονες ils sont incorrigibles – πραγματικά αδιόρθωτοι.) Ο Ντεζ Εσέντ έχει κάποιο χρόνο στη διάθεσή του ώστε να προλάβει το τρένο του, αλλά διαπιστώνει ότι σκέφτεται πως όταν είχε ταξιδέψει στο εξωτερικό παλαιότερα –στην Ολλανδία– η προσ­ δοκία του ότι η ολλανδική ζωή θα έμοιαζε με την ολλανδική τέχνη είχε χονδροειδώς διαψευσθεί. Κι αν η λονδρέζικη ζωή υπολειπό­ ταν της εικόνας που είχε σχηματίσει διαβάζοντας τον Ντίκενς; «Για ποιο λόγο να μετακινηθεί κανείς» αναρωτιέται «όταν μπορεί