Αναζητώντας το Μαγικό Βάρος των ονείρων σου

Ε Υ Ά Γ Γ Ε ΛΟ Σ Ζ Ο Υ Μ Π Α Ν Έ Α Σ 1 3 Ύπνος σε λειτουργία επαγρύπνησης Ηκορτιζόλη, όμως, ως μία από τις βασικές ορμόνες της επιβίωσης, λειτουργεί σύμφωνα με τους δικούς της κανόνες, που στο σώμα εμφανίζονται με τη μορφή των εξής συμπτωμάτων: • Αυξημένη ανάγκη για τροφή και κυρίως για υδατάνθρακες, ώστε το σώμα να λάβει άμεσα ενέργεια προκειμένου να αντιμετωπίσει έναν κίνδυνο. • Μείωση του βασικού μεταβολισμού για την εξοικονόμηση ενέργειας. • Αύξηση της αποθήκευσης λίπους στην κοιλιακή χώρα, για να εξασφαλιστούν αποθέματα ενέργειας. • Αύξηση της πίεσης του αίματος και ταυτόχρονα των παλμών της καρδιάς. • Μείωση της αντοχής του ατόμου στα περιβαλλοντικά ερεθίσματα και της ανοχής του απέναντι στους άλλους, κυρίως όσον αφορά τη διαχείριση καθημερινών δραστηριοτήτων, όπου απλές καταστάσεις τις αντιμετωπίζει με νευρικότητα και συχνά με ακατάλληλους χειρισμούς. Αν όλα τα παραπάνω συμβαίνουν όλο και πιο σπάνια, αν το άτομο καταφέρει να ξεπεράσει τον «υποκειμενικό κίνδυνο» που οδηγεί στην υπερέκκριση κορτιζόλης, τότε το σώμα είναι ικανό να επανέλθει γρήγορα στη φυσιολογική του κατάσταση και λειτουργία. Αλλάζει ο χαρακτήρας του ανθρώπου; Κάποιοι ψυχολόγοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η ψυχοθεραπεία, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την αυτοβελτίωση, μπορεί να λειτουργήσει μέχρι την ηλικία των 45 χρόνων. Σε ό,τι αφορά όμως τη «στροφή» προς την αντίθετη κατεύθυνση, δεν υπάρχει όριο ηλικίας. Οι διαταραχές στον ύπνο είναι σίγουρο ότι μπορούν να συμβάλουν αρνητικά στην εξέλιξη της σωματικής, πνευματικής και ψυχικής υγείας κάθε ανθρώπου. Όταν ένα άτομο παραβιάζει συστηματικά τον κιρκάδιο ρυθμό του, όταν καθυστερεί να επιτρέψει στο σώμα του να περάσει στην κατάσταση του ύπνου, τότε τα παραπάνω συμπτώματα γίνονται μόνιμα. Ο εγκέφαλος, με τον πρωτόγονο τρόπο λειτουργίας του, αντιλαμβάνεται ότι ο κίνδυνος είναι πια μόνιμος, άρα το σώμα χρειάζεται να βρίσκεται σε διαρκή επαγρύπνηση. Όσο παρατείνεται αυτή η έλλειψη επαρκούς ύπνου, ο άνθρωπος ξυπνάει κουρασμένος, αλλάζει σταδιακά η συμπεριφορά του και γίνεται περισσότερο οξύθυμος και νευρικός απέναντι στους άλλους. Στην αντίθετη περίπτωση, αν δεν ξεσπάει τη νευρικότητά του στους γύρω του, στρέφεται με αυτοκαταστροφικό τρόπο προς τον εαυτό του υιοθετώντας επικίνδυνες παρορμητικές συμπεριφορές.