Η αναχώρηση

Ο Λάζαρος Χατζημιχαήλ όρθιος στο μικρό του μπαλ- κονάκι, οχυρωμένος απέναντι στον βοριά μες στη βα- ριά του κάπα, κάπνιζε αρειμάνια τη μακρύλαιμή του πίπα ρουφώντας από μια πήλινη κούπα το καυτό φασκόμηλό του. Έδειχνε ευχαριστημένος καθώς έκανε τους υπολο- γισμούς του χαζεύοντας αφηρημένα τον δρόμο που οδηγούσε προς το Ναύπλιο. Δώδεκα ασκιά λάδι ψες και άλλα τόσα σήμερα, σύνολο σαράντα οχτώ με εκεί- να της περασμένης εβδομάδας, σίγουρα άλλα τόσα αύριο, άραγε πόσα θα βγουν με ό,τι θα έχει απομεί- νει μέχρι το τέλος της εβδομάδας…; Η ματιά του έπαιξε μόλις έπιασε στο βάθος του δρόμου να στρίβει ένας αραμπάς. Βεβαιώθηκε ότι ήταν ο δικός του, μόλις αναγνώρισε τον Παντελή όρ- θιο να χειρονομεί κατά το μέρος του και μάλλον κά- τι να του φωνάζει που το έπαιρνε ο δυνατός αέρας. Τον έζωσαν τα φίδια για την ασυνήθιστη συμπεριφο-