Αναψηλάφηση

12 ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΚΟΥΡΟΓΙΑΝΝΗΣ Ο Πετρογιάννης αδιαφόρησε για τη δυσαρέσκειά του. Συνέχισε: «Και εγώ πήγα πριν έξι, εφτά μήνες στον γιατρό να γελάσουμε με τα παλιά και μου έκανε και μια δουλίτσα στο στόμα. Δουλεύει και μιλάει. Βρήκε καλή πατέντα να λέει αυτός ό,τι γουστάρει και ο άλλος που έχει τον τροχό στο στόμα υποχρεωτικά μόνον ακούει και δεν απαντάει, συμφωνεί, δεν συμφωνεί. Έχει γίνει ψυχαναγκαστικός, αλ­ λά έχει και την πλάκα του. Όπως σου είπα, κάνει δωρεάν εξαγωγές, απονευρώσεις, μολύνσεις και σφράγισμα σ’ όποιον του πληρώνει το υλικό. Λοιπόν, κανονισμένο, εκεί έντεκα με δώδεκα, πάντως όχι αργότερα. Εντάξει, μαλάκα, μην ξεχαστείς, μην μπερδευτείς». Αντιλαμβάνεται ότι κάτι τον ενόχλησε. Προσπαθεί να τον καταλάβει. «Λοιπόν, τι με κοιτάς έτσι λοξά, κάτι σε ενοχλεί ή μήπως σε πειράζει το μαλάκας; Δεν το φαντάζο­ μαι να έχουμε τέτοια παρεξήγηση. (Το λέει γελώντας.)» Δεν πήρε απάντηση. «Αν είναι αυτό, κακώς ενοχλείσαι. Πριν πενήντα χρόνια που άκουγες τη λέξη ήταν αλλιώς, ο άλλος σε έσφαζε, τώρα άλλαξε νόημα, σημαίνει πολύ αξιοπρεπής» συνεχίζει με διφορούμενο σαρκασμό. «Λοιπόν, επί τη ευ­ καιρία, πρόσεξε μην παραλείψεις να πεις έστω μια φορά μαλάκα κάποιον αξιοπρεπή άνθρωπο που θα συναναστρα­ φείς εδώ πέρα, γιατί θα παρεξηγηθείτε άσχημα, είναι βαρύ, σαν να τον περιφρονείς, σαν να τον έλεγες μαλάκα πριν από πενήντα χρόνια. Και τον Μπαμπινιώτη αν βρεις, έτσι να τον πεις – ξέρει ο γλωσσολόγος ότι τώρα η λέξη έγινε ηθική. Θυμάσαι, βρε, στο Λύκειο που διαβάζαμε στον Επι- τάφιο του Περικλή “Φιλοκαλούμεν μετ’ ευτελείας και φι­ λοσοφούμεν άνευ μαλακίας”; Ένα τέτοιο πράγμα έγινε,