Αναμνήσεις ενός κοριτσιού

A N N I E E R N A U X 14 της ίδιας κοινωνικής τάξης, που φοιτούσαν στο λύκειο ή στο ιδιωτικό σχολείο Σεν-Ζαν-Μπατίστ- ντε-Λα-Σαλ, έπαιρναν το πλοίο από τη Διέπη για να πάνε να τελειοποιήσουν τα αγγλικά τους, που απλώς τα ψέλλιζαν ύστερα από έξι χρόνια μελέτης από τα σχολικά εγχειρίδια. Και κάποιοι, που ανή- καν σε άλλη κοινωνική τάξη –δάσκαλοι, μαθητές λυκείου και φοιτητές που περνούσαν τις διακοπές τους με ελάχιστα χρήματα– πήγαιναν να φροντί- σουν παιδιά σε κατασκηνώσεις που βρίσκονται παντού στη Γαλλία, σε μεγάλες επαύλεις, ακόμα και σε πύργους. Όπου και να πήγαιναν, τα κορίτσια έβαζαν στη βαλίτσα τους ένα πακέτο σερβιέτες και αναρωτιούνταν, μεταξύ φόβου και επιθυμίας, αν αυτό το καλοκαίρι θα πλάγιαζαν για πρώτη φορά με κάποιο αγόρι. Εκείνο το καλοκαίρι, επίσης, χιλιάδες στρατιώ­ τες αναχώρησαν για την Αλγερία προκειμένου να αποκαταστήσουν την τάξη, οι περισσότεροι για πρώτη φορά μακριά από τα σπίτια τους. Έστελναν δεκάδες γράμματα όπου μιλούσαν για τη ζέστη, τα ντζεμπέλ, * τα ντουάρ, ** τους αγράμματους Άρα- * Λόφοι της Βόρειας Αφρικής. ** Χωριά νομάδων Αράβων στην έρημο.