Αναμνήσεις ενός κοριτσιού

9 Υπάρχουν άνθρωποι που κατακλύζονται από την πραγματικότητα των άλλων, απ’ τον τρόπο με τον οποίον μιλούν, σταυρώνουν τα πόδια, ανάβουν τσιγάρο. Βαλτώνουν μες στην παρουσία των άλλων. Μια μέρα ή, μάλλον, μια νύχτα, παρασύρονται απ’ τον πόθο και τη βούληση ενός και μόνο Άλλου. Οτιδήποτε σκέφτονταν για τον εαυτό τους εξαφα- νίζεται. Διαλύονται και κοιτάζουν το είδωλό τους να ενεργεί, να υπακούει, παρασυρμένο απ’ τον άγνωστο ρου των γεγονότων. Ακολουθούν τη βού- ληση του Άλλου, που βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά. Ποτέ δεν την προφταίνουν. Δεν υπάρχει μήτε υποταγή μήτε συναίνεση, μόνο η κατάπληξη απ’ το πραγματικό. Το μόνο που μπορείς να πεις μέσα σου είναι «δεν μπορεί να μου συμβαίνει αυτό» ή «κι όμως σ’ εμένα συμ- βαίνει», παρεκτός κι αν, στη συγκεκριμένη περί- πτωση, δεν υπάρχει πια το εμένα ή δεν είναι πια το ίδιο. Ό,τι απομένει είναι ο Άλλος, κυρίαρχος της