Ανάμεσα στα δάση και τα νερά

A N A M E Σ Α Σ Τ Α Δ Α Σ Η Κ Α Ι Τ Α Ν Ε Ρ Α 37 ψει δύο ίσα ημικύκλια, στρεφόταν προς τα νότια. Θα συνέχιζε την πορεία αυτή, ρέοντας ανεμπόδιστος μέσα από την Ουγγαρία για εκατόν ογδόντα μίλια –από την αρχή ως το τέλος της σελίδας του γεωγραφικού άτλαντα– μέχρι να στρίψει και πάλι ανατολικά κάτω από τις επάλξεις του Βελιγραδίου. Ήταν μια συναρπαστι- κή στιγμή. Μέχρι το απόγευμα, κοντά στην άκρη του νησιού που με συ- ντρόφευε όλη την ημέρα, έφτασα στο Σεντέντρε, μια μικρή μπαρόκ πόλη με στενοσόκακα, λιθόστρωτες ρούγες, κεραμο- σκεπές και καμπαναριά με κρεμμυδόσχημους τρούλους. Οι λό- φοι ήταν χαμηλότεροι τώρα. Αμπελώνες και περιβόλια αντικα- τέστησαν τις πετροράχες και τα δάση, και στην ατμόσφαιρα πλανιόταν ένα αόριστο αίσθημα πως βρισκόσουν κοντά σε μια μεγάλη πόλη. Οι άνθρωποι της πόλης ήταν απόγονοι Σέρβων που είχαν τραπεί σε φυγή από τους Τούρκους πριν από τρεις αιώνες · μιλούσαν ακόμη σερβικά και εκκλησιάζονταν στην ελληνορθό- δοξη μητρόπολη που είχαν χτίσει οι πρόγονοί τους. Griechisch Orientalisch στα γερμανικά, είναι διαφορετικοί από τους ουνίτες που ζουν ακόμα ανατολικότερα – Griechisch Katholisch –, οι οποίοι, μολονότι παραμένουν προσηλωμένοι στο ορθόδοξο τυπικό, ανα- γνωρίζουν τα πρωτεία του πάπα. Αυτά τα έμαθα αργότερα, αλ- λά θα έπρεπε να το είχα υποψιαστεί από το εικόνισμα που αντι- καθιστούσε τον Εσταυρωμένο στον τοίχο της κάμαρής μου.