Αμνησία

Α Μ Ν Η Σ Ι Α 11 «Πάρε τώρα αμέσως, Τζόνι» μονολόγησα, διασχίζοντας το σαλόνι ολοταχώς. Πέρασα δίπλα από το πτώμα και ούτε καν τόλμησα να το ξανασκεπάσω με το σεντόνι. Πήγα στην κουζίνα κι έπλυνα τα χέρια και το πρόσωπο με μανία. «Σκατά!» Εξακολούθησα να τρίβω το δέρμα, ώσπου το νερό που έπε- φτε στον νεροχύτη να ξαναγίνει κρυστάλλινο. Έβγαλα το λερω- μένο με αίμα τισέρτ και το έχωσα στο καλάθι με τα άπλυτα. Στο πλυντήριο υπήρχαν καθαρά ρούχα, οπότε έψαξα να βρω μια φανέλα και τη φόρεσα. Η αστυνομία θα σε ρωτήσει γιατί άλλαξες ρούχα. «Επειδή δεν μπορώ να υποφέρω στιγμή το γαμημένο αίμα!» εξερράγην από το πουθενά. Το κορίτσι αποσπούσε όλη μου την προσοχή εκείνη τη στιγ- μή, ένα μέρος μου όμως εξακολουθούσε να είναι επικεντρωμέ- νο στο μπουκάλι. Αυτό το μπουκάλι περιέπλεκε τα πάντα. Το άρπαξα και το σήκωσα ψηλά, συγκρατώντας την επιθυμία μου να το εκσφενδονίσω ουρλιάζοντας στο έδαφος. Τι υποτίθε- ται ότι έπρεπε να το κάνω; Βρίσκεσαι στην καρδιά του δάσους. Κάτι θα σκεφτείς. Το μυαλό μου ήταν σε μια δίνη από όπου ήταν αδύνατον να ξεφύγει. Βγήκα από την μπροστινή πόρτα κι έκανα τον γύρο του σπιτιού για να μπω στο δάσος που εκτεινόταν πέρα από το σπίτι μου βόρεια του Νιου Χάμσαϊρ. Έτρεξα όσο πιο γρήγο- ρα μπορούσα, κραδαίνοντας το άδειο μπουκάλι σαν μανιακός. Δυο φορές παραλίγο να πέσω, την τρίτη δεν στάθηκα τόσο τυ- χερός · προσγειώθηκα στη ρίζα ενός δέντρου και το κάτω χείλος μου στραπατσαρίστηκε. Τέλεια, τώρα θα πρέπει να εξηγήσεις στην αστυνομία πώς έκοψες το χείλι σου.