Αλλάζουμε πίστα, ανεβαίνουμε επίπεδο (Διαβάζω ιστορίες)

– Αχιλλέα, κλείσε αμέσως αυτό το πράγ- μα και έλα να μιλήσουμε! την ακούω να λέει και ακούγεται στα όρια της υπομονής της. Τι να κάνω, λοιπόν; Χρειάζεται μια γεν- ναία υποχώρηση και ένας καλός συμβιβα- σμός. Τα επιχειρήματα του τύπου «Όχι, άσε με λίγο ακόμα», «Να, τώρα, τώρα τε- λειώνω», «Δυο λεπτάκια ακόμα, τώρα που κερδίζω» δεν πρόκειται να πιάσουν τόπο. Οπότε αποχαιρετώ το παιχνίδι μου και προσγειώνομαι στην πεζή πραγματικότη- τα του δωματίου μου. Η μαμά είναι ήδη στην πόρτα με πορτο- καλάδα και μοσχομυριστό κέικ. «Δεν είναι και άσχημα» σκέφτομαι. Ιδίως όταν την κοιτάζω επιτέλους στα μάτια και τη βλέπω να μου χαμογελά πονηρούτσικα. 6