Το άλικο γράμμα

[ 16 ] από σεβάσµιες µορφές να κάθονται σε παλιοµοδίτικες καρέ- κλες, γερµένες στα πίσω πόδια τους ώστε να τους στηρίζουν ακουµπώντας στον τοίχο. Συχνά κοιµούνταν, αλλά αραιά και πού ίσως τους άκουγες να κουβεντιάζουν µεταξύ τους –κάτι ανάµεσα σε οµιλία και ροχαλητό– µ’εκείνη την έλλειψη ενερ- γητικότηταςπουδιακρίνει τους τροφίµους τωνπτωχοκοµείων και όλα τα ανθρώπινα όντα που η επιβίωσή τους εξαρτάται από τηφιλανθρωπία, την εξαρτηµένη εργασία και οτιδήποτε άλλο εκτός από τους δικούς τους ανεξάρτητους µόχθους. Αυτοί οι γηραιοί κύριοι –διορισµένοι για την είσπραξη των φόρων, τελώνες σαν τονΜατθαίο, αλλά χωρίς να είναι πιθανό να κληθούν να επιτελέσουν αποστολικά καθήκοντα όπως εκείνος– ήταν οι υπάλληλοι του τελωνείου. Λίγο πιο µέσα, στο αριστερό σας χέρι όπως θα µπείτε από την µπροστινή είσοδο, υπάρχει ένα δωµάτιο ή γραφείο γύρω στα πέντε τετραγωνικά, ψηλοτάβανο, µε δύο από τα αψιδωτά παράθυρά του να επιβάλλουν αφ’υψηλού µια θέα στην ξεχαρβαλωµένη αποβάθρα που προαναφέραµε, και ένα τρίτο να βλέπει σ’ ένα στενό δροµάκι και σ’ ένα τµήµα της οδού Ντέρµπι. Και από τα τρία φαίνονται τα µπακάλικα, τα εργαστήρια που φτιάχνουν τροχαλίες, τα µαγαζιά µε ρού- χα για ναυτικούς και τα εµπορικά µε τις προµήθειες καρα- βιών · και γύρω από τις πόρτες τους συνήθως βλέπεις µα- ζεµένες, να γελάνε και να κουτσοµπολεύουν, παρέες από παλιούς ναυτικούς και άλλους τέτοιους αρουραίους της